20.10.2013 | 05:35
Χαμένοι στη μετάφραση
Μου άρεσες. Πολύ. Απ'την αρχή. Και απογοητεύτηκα που καταλήξαμε να χωριστούμε χωρίς να ανταλλάξουμε ένα τηλέφωνο.Στενοχωριέμαι γιατί θα σε σκέφτομαι,μέχρι να το πάρω απόφαση πως μ'ένα καληνύχτα και ένα χάρηκα οι δρόμοι χώρισαν.Με πονάει η σκληρότητα και το μοιραίο της μεγαλούπολης.Νιώθω αδύναμη μπροστά στις πιθανότητες και στις συμπτώσεις.Μου άρεσες. Ναι σε χρόνο αόριστο.Όταν όλα ήταν όμορφα και η ατμόσφαιρα πνιγηρή από καπνό πόθους και ελπίδες και όλα μοιάζαν δυνατά.Με έβρισκες όμορφη πολύ κι εγώ χαμογελούσα γιατί είχα τόσα να πω και συνάμα τίποτα.Δε σε περίμενα απόψε.Δεν ήθελα τίποτε απόψε κι όμως γοητεύτηκα και οι λέξεις σκάλωναν,το πνεύμα μου σε λήθαργο."Τότε η σιωπή βρυχάται, όχι τις λέξεις μου ακούγοντας –Τότε από σκοτεινές γωνιές του ΡέμπραντΚάτι εμφανίζεται και κρύβεται ξανά,Όμως δεν θα ξυπνήσω, μήτε θα φοβηθώ…Εδώ η μοναξιά μ’ έχει συλλάβει στα δίχτυα της.Και η αντανάκλαση στον καθρέφτη δεν θέλει να με βοηθήσει.Γλυκά θα κοιμηθώ. Καληνύχτα, νύχτα" Καληνύχτα Θοδωρή
