ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χτες έκανα το τεστ και είμαι αρνητικός. Μετά από ώρες αναμονής (αν και δεν είχα πολλές πιθανότητες) κάθομαι σπίτι, φεύγουν τα νεύρα (γιατί και ο λόγος που με υπέβαλλαν σε τεστ ήταν γελοίος) και αποδέχομαι ότι είμαι αρνητικός και κλείνει αυτό το πρόβλημα εδώ. Προσωπικά ζω μία χρόνια γεμάτη γρουσουζιά, λάθη (δικά μου και άλλων) και έναν αρνητισμό που στοιχειώνει τη ψυχή μου. Η πανδημία με έκανε να ψαχτώ πολύ σχετικά με την υγεία μου, πριν λίγους μήνες έκανα τεστ για ΣΜΝ, πήγα σε ψυχολόγο ως αποτέλεσμα μιας τοξικής συνεργασίας στη δουλειά και γενικά η ζωή προχώρησε απότομα, σοβάρεψε. Κι έχεις και τους γονείς σου να σου λένε πως δεν έχεις προβλήματα, αφού έχεις πτυχίο, αφού πας μια χαρά (#δεν_πάω_καλά). Δεν ξέρω τι θα καταφέρω, που θα καταλήξει όλο αυτό που ζω. Θέλω απλά να χαμογελάω. Έχω ανάγκη από χαμόγελο. Και δυστυχώς αυτό το χαμόγελο έχει πολλά προαπαιτούμενα. Πολλά ρε γαμώτο.