ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
6.10.2024 | 00:52

Χαμόγελο

Συχνά μου λένε άνθρωποι από την δουλειά μου αλλά και συγγενείς πως δεν χαμογελάω συχνά. Η δουλειά μου είναι υπάλληλος αποθήκης σε γνωστή αλυσίδα με οικειακά είδη οπότε έχω πολύ λίγο πάρε δώσε με πελάτες αλλά έχουν αυτό το corporate attitude συνέχεια με χαμογελάκια κτλπ και το έχουν σαν άτυπο κανόνα πάντα να χαμογελάνε λες και θυμήθηκαν κάποια ευχάριστη ανάμνηση. Εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος, δεν βρίσκω τον λόγο να χαμογελάω χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος ή να έχει προηγηθεί κάτι ευχάριστο λες και είμαι παρουσιαστής σε μεσημεριάτικη εκπομπή στην τηλεόραση που χαμογελάνε συνέχεια λες και διαφημίζουν προϊόντα λεύκανσης δοντιών. Δεν με λες και μίζερο ή μονόχνωτο άνθρωπο, απλά βγάζω προς τα έξω αυτό που νιώθω ή σκέφτομαι και δεν με πειράζει να υποκρίνονται οι άλλοι και να δείχνουν πάντα πως είναι όλα καλά, ο καθένας όπως αισθάνεται, απλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω. Παρόλα αυτά, συνέχεια νιώθω πίεση όταν πηγαίνω κάπου και συστήνομαι σε κάποιον, πάντα οι νέες γνωριμίες είναι αμήχανες για εμένα εξαιτίας αυτού επειδή μπορώ να σκεφτώ χίλια δυό πράματα να πω αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πιστεύω της εμφάνισης και της εικόνας, δεν τους νοιάζει ούτε κοιτάνε τόσο το τι σου λέει ή πως συμπεριφέρεται κάποιος αλλά το πως θα ντύνεται, αν θα χαμογελάει, γενικά την αύρα/vibes που σου βγάζει, το Φαίνεσθαι περισσότερο και όχι το Είναι. Συνέχεια υπενθυμίζω στον εαυτό μου σαν mantras "πρέπει να χαμογελάς" αλλά απλά δεν πετυχαίνει, δεν μπορώ να πιέσω τον εαυτό μου να χαμογελάει αν δεν το νιώθω. Προχθές ήμουν καλεσμένος στον γάμο ενός μακρινού μου ξαδέρφου (1 φορά τον είχα δει από κοντά όλη και όλη και αυτό πριν από 10+ χρόνια, μας κάλεσαν οικογενειακώς απλά για τα τυπικά) και ήταν καμιά 120-130 καλεσμένοι και δεν ήξερα κανέναν και επειδή αγχώθηκα πολύ (ένιωθα πως θα χαλούσα το ευχάριστο εορταστικό κλίμα με την απόμερη συμπεριφορά μου) , στο γλέντι μετά τον γάμο, όποιου και όποιας έπεφτε το βλέμμα πάνω μου και είχαμε eye stare, πίεζα τον εαυτό μου να χαμογελάσει, λες και ήταν κάποιο πολύ αγαπημένο πρόσωπο που είχα να δω αρκετό καιρό και μου είχε λείψει. Μετά από λίγο μούδιασαν τα μάγουλά μου και ένιωθα τελείως ψεύτικος, δεν μπορώ να το εξηγήσω, ανυπομονούσα να τελειώσει το γλέντι να γυρίσω σπίτι μου και να τα ξεχάσω όλα, σαν να μην ήμουν εγώ αυτός ο χαμογελαστός άνθρωπος αλλά κάποιος άλλος, ένιωθα σαν να με πρόδοσα που φέρθηκα έτσι αλλά ήξερα πως απλά "έπρεπε" αφού όλοι το ίδιο έκαναν, πείτε το peer pressure, πάντως έτσι ένιωθα. Όταν είναι να βγω κάποια βόλτα ή να πάω κάπου πάντα κοιτιέμαι στον καθρέφτη και χαμογελάω, σαν να προσπαθώ να με πείσω πως αυτό "πρέπει" , νιώθω σαν τον Joker λίγο αλλά τι να κάνω άμα οι άνθρωποι κρίνουν τόσο πολύ το πως είσαι; Πραγματικά ζηλεύω τους ανθρώπους που χαμογελούν αυθόρμητα χωρίς να το σκέφτονται καν, απλά τους βγαίνει αυτό, χωρίς απραίτητα αυτό να σημαίνει πως είναι αισιόδοξα άτομα, απλά μία κίνηση είναι που όμως όλοι δείχνουν να την εκτιμάνε και να την σέβονται.
4
 
 
 
 
σχόλια

Το fake χαμόγελο και γενικότερα η fake συμπεριφορά,τύπου άλλο είμαι και άλλο προσπαθώ να δείξω πως ειμαι,βγάζει μάτι και είναι άκρως απωθητική.Προφανως η ιδιοσυγκρασία σου είναι πιο βαριά,δεν μπορείς να γίνεις χαχαχουχας.Να εστιάσεις σε άλλα θετικά που σίγουρα έχεις σαν χαρακτήρας και να προβάλλεις αυτά.Και σε όποιον αρέσεις.Αν ήμασταν όλοι ίδιοι,ο κόσμος μας θα ήταν πολύ μα πολύ βαρετός.

-Δεν με λες και μίζερο ή μονόχνωτο άνθρωπο, απλά βγάζω προς τα έξω αυτό που νιώθω ή σκέφτομαι
Και..
-ένιωθα πως θα χαλούσα το ευχάριστο εορταστικό κλίμα με την απόμερη συμπεριφορά μου.
Και..
-Κοιτιέμαι στον καθρέφτη και χαμογελάω, σαν να προσπαθώ να με πείσω πως αυτό "πρέπει" ,
Εσύ πως θα περιεγραφες δηλαδη εναν μονοχνωτο και μίζερο ανθρωπο; Εάν δεν έχεις σοβαρά θέματα να σε βασανίζουν δεν είναι φυσιολογικό να είσαι μόνιμα σε μια τετοια κατασταση τυπου αγαλματάκια ακουνητα, αγέλαστα, για αυτό και στο επισημαίνουν οι ανθρωποι γυρω σου. Εγώ πάντως απο το κείμενο και μόνο συμπεραίνω ότι είσαι δυστυχισμενος. Αυτό εισπράττω βασικα

Καλά, εσύ πριν βγεις βόλτα κάνεις μέχρι και προβάρισμα χαμόγελου στον καθρέφτη ώστε να μην κακοχαρακτηριστείς από αγνώστους που θα συναντήσεις εκεί έξω ; Πολύ εγωκεντρισμό και υπερανάλυση μού βγάζει η εξομολόγησή σου.
Να ήσουν ο τελευταίος άνθρωπος που περπατάει στον πλανήτη, πραγματικά τότε, ούτε εγώ θα έβρισκα κάποιον λόγο για να χαμογελάσεις.
Τώρα λοιπόν που έχεις παντού τριγύρω σου άλλους ανθρώπους, εγώ σου βρήκα μία σημαντική αιτία για να χαμογελάς, τουλάχιστο στη δουλειά σου και στις κοινωνικές εκδηλώσεις των συγγενών σου :
Ότι όχι μόνο είσαι εσύ σήμερα (και κάθε μέρα εύχομαι) καλά και εξακολουθείς να δουλεύεις και να δίνεις το παρών, αλλά είναι εξίσου καλά οι συνάδελφοι και οι συγγενείς σου (μιας και τους βλέπεις εκεί) με τους οποίους συνεργάζεσαι και συναναστρέφεσαι.
Ποτέ δεν είναι δεδομένο ότι θα συνεχίσεις να τους βλέπεις... Για διάφορους λόγους.
Σκέψου τα έτσι όποτε είναι να χαμογελάσεις, και μετά από λίγο καιρό το χαμόγελο θα σου έρχεται αυθόρμητα.

Να είσαι ο εαυτός σου πάντα. Δεν χρειάζεται να παριστάνεις κάτι που δεν αισθάνεσαι, για να γίνεις αρεστός στους άλλους. Απλά το χαμόγελο είναι σημάδι αισιοδοξίας και πρέπει να πηγάζει από μέσα μας.

ΦΩΤΙΑ ΤΩΡΑ

Scroll to top icon