ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπάρχουν φάσεις στη ζωή των ανθρώπων που απλά χάνονται... Έτσι και εγώ... στα 18 μου χάθηκα... Χάθηκα στο αγχος που το άφησα να με κυριεύσει χωρίς να το καταλάβω γιατί θεωρούσα πως είμαι το μοναδικό πλάσμα τη γη που δεν θα αγχώθει ποτέ για τιποτα...Χάθηκα στην στεναχώρια μου και στον φόβο της απώλειας για τον ίδιο λόγο , από τον εγωισμό μου που δεν μ άφηνε να δω πως και γω φοβάμαι να μείνω μόνη και πως δεν είμαι συνεχως σε κατάσταση να αντέξω τα πάντα.... Και ξαφνικά λύγισα.... Και μάλιστα απότομα .... από την κορυφή έπεσα στον πάτο με το αγχος και τις φοβιες να με χουν κυριεύσει και να καθορίζουν αντί για μένα τη ζωή μου... Με τη στεναχώρια και την απελπισία να μου θυμίζουν κάθε μέρα πως δεν είναι τόσο εύκολο οσο νομιζα πριν το να είσαι καλά ψυχολογικά . Και με έναν μόνιμο φόβο για το αν θα είμαι ξανά το ίδιο δυνατή με πριν ή αν όλο αυτό θα μου αφήσει κάποιο " κουσούρι " στην όλη ψυχολογία μου.... Χάθηκα και παλεύω κάθε μέρα για να βγω ξανά απ αυτό το ψυχικό τέλμα.... Και θα τα καταφέρω!!!!! Το πόσο θα μου πάρει μόνο δεν γνωρίζω....