ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από μικρή υπήρχε αυτή η αντίφαση. Δεν διάβαζα πολύ και ο μπαμπάς μου για ορισμένα μικρά σκηνικά που συνέβαιναν ανα διαστήματα με έλεγε χαζή. Πάντα μου άρεσε να παίζω μουσική, είχα μουσικό αυτί και γενικώς είχα μία αφηρημάδα όσον αφορά γεγονότα που δεν με ενδιέφεραν. Μέχρι σήμερα, όταν μια συζήτηση δεν με αφορά,δεν θα ακούσω, απομονωνω τους ήχους και ακούω αυτό που θέλω μόνο. Παράλληλα οι δάσκαλοι και οι καθηγητές μου έλεγαν ότι έχω υψηλή αντίληψη. Άλλοι μου φίλοι ή απ τον οικογενειακό περίγυρο πάνω στη κουβέντα θα με πούνε ευστροφη. Ασχολήθηκα με τα μαθηματικά και όντως τα κατάφερα, τελείωσα τη σχολή χωρίς ιδιαίτερο διάβασμα. Σε όλη μου τη ζωή αυτή η αντίφαση όμως. Μια διαόλου κάλτσα φίλη μου παλιά σε μια κουβέρτα πέταξε ότι είμαι χαζή επειδή δεν έπιασα κάτι εκείνη την ώρα γιατί απλά ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΧΑ. Έτσι και στη δουλειά σήμερα, τώρα. Είμαι στο γραφείο και έρχεται απο πάνω ένας προϊστάμενος και με ρωτάει κάτι. Μια κοπέλα που καθόταν απο πάνω μου λέει δυνατά "τι της είπες τώρα.. " και όλοι ψιλογελασαν με το "αστειάκι". Να σημειωθεί πως η δουλειά δεν είναι μονιμη και είναι χωρίς ιδιαίτερο μέλλον και γι αυτό δεν υπάρχει καθόλου ανταγωνισμός, τουλάχιστον στα κακά τα πλαίσια. Με τα παιδιά έχουμε πολύ καλή σχέση, γελάμε περνάμε καλά χωρίς να υπάρχουν ιδιαίτερες κλίκες. Η ίδια κοπέλα μια άλλη φορά με είχε πει καλοκαγαθη. Μια άλλη φορά μια άλλη κοπέλα είπε πάνω στη κουβέντα, ακόμα και εσύ που δεν τα πιάνεις με τη μια. Όλα αυτά γαμω το κέρατο μου επειδή είμαι αστείο άτομο και αφηρημένη, όχι όμως σε κάτι που θα με αφορά. Δυστυχώς παρεξηγείται απ τους άλλους. Αλήθεια νιώθω τρομερά άσχημα. Νιώθω όντως χαζή στο τέλος.