ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξεκιναμε σαν αθωοι και κοιταμε τριγυρω αγνοτητα και αθωοτητα. Νομιζουμε ότι ολος ο κοσμος είναι αγιος. Ετσι, εμπιστευόμαστε, δινουμε ότι εχουμε και τι δεν εχουμε. Φτανουμε στο υπερτατο των δυνατοτήτων μας. Πιστεύουμε ότι τελικα ναι μωρε, τα ονειρα μας επαληθευτηκαν. Μετα στα ξαφνικα σκαει η βομβα και ο άλλος, ναι αυτος που μας αγαπαγε με ολη του τη ψυχη και μας εταζε μια αιωνιοτητα αγαπης, ξαφνικα μας ανακοινωνει ότι δεν μας θελει πια. Κι εμεις μεσα στην αθωοτητα μας θεωρούμε ότι αυτό δεν είναι πραγματικοτητα και θα αλλαξει σε λιγο. Τελικα, αρχιζει να μας διωχνει, να μας διωχνει και να φερεται σαν ποτε να μη μας αγαπησε, σαν να μας μισα.Σκιζεται η καρδια μας, ποναμε οσο ποτε δεν πονεσαμε. Αλλα φευγουμε. Οσο κι αν κοιταμε συνεχεια πισω, τα ποδια προχωράνε ευθεια. Σε μια στιγμη λεμε, δε μπορει να ποναω μονο εγω, ολο και λιγο θα ποναει και αυτος. Κι ετσι παμε κρυφα να κοιτάξουμε πως περναει, τι κανει, αν του λείπουμε. Τελικα τον βλέπουμε να περναει υπεροχα, να γιορταζει, να φερεται σαν να μην υπηρξαμε ποτε.Συνειδητοποιούμε ότι ο άλλος, αυτος που καποτε δωσαμε την ψυχη μας, είναι τελικα κενος, είναι ενας ψυχρος εκτελεστης, χωρις δεκαρα από τυψεις. Είναι καποιος που η λεξη ακαρδος, περιγραφει απολυτα. Και ταυτόχρονα κοιταμε τον εαυτο μας στον καθρεφτη και λεμε ποσο χαζη, ποσο χαζη που πίστεψες. Και συνειδητοποιούμε ότι εμεις παιξαμε τον ρολο του θυματος, ειμαστε η πληγωμενη.Περναει πολυς καιρος, σιωπη και από τις δυο μεριες. Σε μια στιγμη οι ελπιδες τελειωσαν, και τοτε λες, δεν θελω να είμαι ποτε ξανα το θυμα. Ποτε ξανα το κοροιδο που θα τα δωσει όλα και θα παρει τον π@@λο. Αλλα λιγους μηνες μετα, χρονια ισως, γινεται το ιδιο με άλλο προσωπο και ξανα στο κρεβατι ,κλαματα και αναμνήσεις. Καποιος άλλος ακαρδος ηρθε στη ζωη μας, τα εκανε όλα λιμπα και εφυγε. Μετα; Μετα η πικρα μετατρεπεται σε θυμο, και ο θυμος σε εκδικηση και τοτε κοιτας τον καθρεφτη και λες πως ΟΧΙ δεν θα είμαι ποτε ξανα το θυμα. Και μετατρεπόμαστε σε θυτες. Όχι γιατι θελουμε να κανουμε κακο, αλλα επειδή φοβομαστε να μην ειμαστε ξανα το θυμα. Και ετσι αυξάνονται οι ακαρδοι. Αλλα ακαρδος δεν είναι τιποτα παρα ένα πρωην πληγωμενο θυμα! ΥΓ. Ευχαριστω Σ. που με πόνεσες. Ευχομαι μονο να μην πεταξες στα σκουπίδια το κομματι απτη καρδια μου που σου εδωσα επειδή ηταν το τελευταιο.