ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοίτα δεν μπορεί όλοι εκεί μέσα κ οι 50 να είναι σκάρτοι αν γνωριστείς με κάποιους περισσότερο ίσως αλλάξεις γνώμη ή ίσως δεις στοιχεία του χαρακτήρα τους που θα σου αρέσουν. Αν πάλι δεν δεις διαφορά τότε μίλα και με άτομα άλλη σχολής.

Εγω θα σου πω οτι ο καθενας ειναι μοναδικος και ξεχωριστός και αυτο ΕΙΝΑΙ ΟΚΕΙ. Δε χρειαζεται να κατηγορούμε τον εαυτό μας επειδη δεν μπορει να συμβιβαστεί με παρεες αλλων. Το χειροτερο ειναι να συμβιβαζεσαι και σιγα σιγα να ομογενοποιεισαι, να γινεσαι ενας απο τη μαζα βοοειδων, χωρις καποιο ιδιαιτερο σκοπο και στο τελος να καταληξεις να νιώθεις κ μονος και ας εχεις παρέα. Trust me αυτο το αισθημα το εχουν πολλοι που βρισκονται μεσα σε μεγαλες παρεες. Αγαπησε την μοναδικότητα σου και αν εσυ νιωθεις καλυτερα μακρια απο διαφορα ατομα, μεινε μακρια τους. Ο καθενας μας κατα βαση είναι μόνος του, μονος του ερχεται και μονος του φευγει και στον μονο που εχει να λογοδοτησει ειναι στον higher self του, δηλαδη στην καλυτερη εκδοχη του εαυτού του. Ποια ειναι η καλυτερη εκδοχή του εαυτού σου το ξέρεις ΜΟΝΟ ΕΣΥ, κανεις αλλος δεν ειναι ικανος να σου υποδειξει τι πρεπει να κανεις "για το καλο σου". Κανε ο,τι θες!! Και μη σε νοιαζει τι θα πουνε οι αλλοι

Λοιπόν, πριν 3 χρόνια όταν ήμουν κι εγώ πρωτοετής, ένιωθα ακριβώς το ίδιο πράγμα με αποτέλεσμα μετά από λίγο καιρό να μου ζητάνε αυτοί που γνώρισα να βγούμε για καφέ, ποτό κλπ και εγώ να μην θέλω. Και δεν ήθελα γιατί ένιωθα ότι με σαμποτάρουν. Πχ στην αρχή έκανα με δύο άτομα παρέα με τα οποία έβγαινα μόνο κ μόνο για να έχω φίλους αλλά είχα συνειδητοποιήσει ότι με τον έναν από αυτούς θα είχα θέμα μεγάλο γτ ήταν ψιλοαναρχικος και τέτοια φάση και δεν πολύ γούσταρα και μάλιστα μου ζητούσε να πηγαίνουμε μαζί στην σχολή, στη λέσχη κλπ κι εγώ δεν ήθελα να φανώ αγενής και δέχθηκα. Όσο περνούσε ο καιρός η παρέα μας μεγάλωνε κι τότε ήταν που χειροτέρεψαν τα πράγματα. Ήταν ορισμένα άτομα τα οποία ήταν ο ορισμός του "μαλακα" και μονίμως κάνανε σαν καθυστερημένα, χαζοχαρουμενα και λέγανε μαλακιες αστεία κλπ. Εμένα αυτό δεν μ άρεσε καθόλου και ήθελα να τους αποφεύγω. Όχι όμως το ίδιο και τα άλλα παιδιά με τ οποία έκανα από την αρχή παρέα με αποτέλεσμα αυτοί να ενταχθούν στην νέα παρέα κι εγώ να είμαι μόνος και να βγαίνω αποκλειστικά με τους Δαπιτες μέσα σε ένα κλίμα σεμνοτυφιας γιατί απλά θέλουν να σε εντάξουν στην παράταξη(όχι ότι είναι κακό, θα σ πρότεινα να βγαίνεις με αυτά τα παιδιά και ας μπεις σε μια παράταξη αν θες, θα κοινωνικοποιηθεις και θα έχεις πάντα παρέα με την οποία ενδεχομένως να αποκτήσετε κ ίδια ενδιαφέροντα). Τελικά, μετά από λίγους μήνες βγήκαν τα αποτελέσματα των μεταγραφών κι έφυγα από εκεί. Ξέρεις σήμερα τι νομίζω για αυτό; ότι έκανα λάθος και το μετανιωσα. Συνειδητοποίησα το ποσό μου λείπουν τα παιδιά, ακόμη κ με εκείνα που δεν συμπαθούσα. Συνειδητοποίησα ότι όλο αυτό που ένιωθα οφειλόταν στο ότι ήταν νωρίς, δηλαδή δεν είχαμε γνωριστεί καλά με τ παιδιά, ενώ αν έβλεπα κάποιον από αυτούς σήμερα θα κάναμε παρέα σαν να γνωριζόμασταν χρόνια.. Με την μεταγραφή δεν κατάφερα να κάνω νέες παρέες γιατί γενικώς είμαι δύσκολος σαν άνθρωπος και τα παιδιά γνωριζονταν μεταξύ τους και είχα ήδη φτιάξει παρέες. Πριν τη μεταγραφή έβγαινα έξω βράδυ πρωί απόγευμα, πάντα έξω και όταν επέστρφα σπίτι έλεγα αυτό που λες κι εσύ :δεν πέρασα καλά... Ελα όμως που περνούσα τελικά. Τα τελευταία χρόνια δεν βγαίνω σχεδόν καθόλου, δεν κατάφερα να βρω δύο τρία άτομα που να μου ταιριάζουν και εχω ζήσει την μοναξιά και με αυτή ζω ακόμη και με έχει αλλάξει σαν άνθρωπο Θετικά!.. Αυτό που θα σου προτείνω εγώ τώρα είναι να συνεχίσεις να βγαίνεις με τους φίλους σου και τις φίλες σου και σιγά σιγά θα δεις θα είναι όλα καλύτερα, πρέπει να περάσει καιρός για να γνωριστείτε και να ανοιγεστε πιο εύκολα.. Όλα καλά θα πάνε

Ή στραβος είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενιζουμε...