ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι εγκυος και μετα απο 10ημερη νοσηλεία λογω προβλημάτων πρεπει να μενω ξαπλωμένη συνεχώς. Η μητέρα μου κυρίως βοηθάει μιας και ο αντρας μου δουλεύει. Στο 8ωρο που μένει στο σπίτι, μαγειρεύει ενα φαγητο (και δεν μιλάμε για παστίτσιο, ψητό κοτόπουλο και μια σαλατα), μου φέρνει φαγητο στο κρεβάτι 2 φορές και βάζει ενα πλυντήριο πιάτων και αυτο οχι παντα. Σημερα λοιπόν που έψαχνα ενα χαρτί για την αδεια και της ζήτησα να ψάξει την τσάντα της μηπως και ξέμεινε εκει,άρχισε να φωνάζει οτι εχει γινει χίλια κομμάτια και δεν αντέχει αλλο συνοδεία λυγμών! στο νοσοκομείο δεν χρειάστηκε να κανει τιποτα απολύτως και στο σπίτι δεν το λες οτι κρατάει το νοικοκυριό. Ο πατέρας μου τη βοηθάει σε ολα,ο αντρας μου εχει αναλάβει ολα τα υπόλοιπα. Οι άλλοι δηλαδή γιατι δεν γκρινιάζουν; Συνταξιουχα ειναι,προβληματα υγείας δεν εχει και στο κατω κατω αν δεν μπορει ας το έλεγε οταν τη ρώτησα αν μπορει να βοηθήσει! Και μεχρι τωρα ποτε δεν ειχα ζητήσει βοηθεια. Τωρα φταίω εγω που τη θεωρώ υπερβολική;Κατα τα αλλα θελει να κρατάει και το παιδι οταν επιστρέψω στη δουλεια (κατι που δεν εχουμε καν ζητήσει). Οριακά κρατήθηκα να μην της απαντήσω και μαλώσουμε. Δεν εχω προβλημα να μου πει οτι δεν αντέχει,μανα μου ειναι δεν θελω να την ξεκανω, αλλα οχι και να μου το χτυπάει.