ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ζωή είναι χορός, χορός παθιασμένος. Και μπορεί να μην είμαστε όλοι επαγγελματίες να γνωρίζουμε τα βήματα, αλλά ο Θεός μας έδωσε ψυχή και μάτια για να μπορούμε να κοιτάζουμε βαθιά στους ανθρώπους. Να κοιτάμε μέσα στον άλλο, γιατί αλλιώς χάνονται οι στιγμές...αν μετανιώνω για κάτι είναι για τα κενά βλέμματα...Για τις φορές που κοίταξα κάποιον βιαστηκά, τρομοκρατημένη, με φόβο...γιατί δεν ήξερα το μέλλον, γιατί προσπαθούσα να μη σκέφτομαι...με ένοιαζε μόνο το τώρα. Λάθος. Το τώρα είναι αυτό που πρέπει να κοιτάζουμε κατάματα και να μη φοβόμαστε τι θα φανεί στο βλέμμα. Αν άφηνα όλα τα μηνύματα να περνούν μέσα από δυο τρεμάμενα μάτια...κι ας περνούσαν...άλλωστε ποιός θα τα διάβαζε...μπροστά σε μια ψυχή που ανοίγεται μπροστά σου, ποιός στέκεται στις λεπτομέρειες; κανείς...ο δρόμος αυτός δεν έχει εμπόδια, έχει μόνο προκλήσεις που θα σου δείξουν το μονοπάτι της ψυχής σου, της δική σου ψυχής. Γιατί τελικά όταν κοιτάς κάποιον στα μάτια αυτό που βλέπεις καλύτερα και πιο ξεκάθαρα από όλα είσαι εσύ.