9.9.2014 | 00:17
χωρίς
Δεν μπόρεσα να μη σε σκεφτώ πάλι σήμερα [προφανώς]Διάβαζα Σταυρόπουλο και αναρωτήθηκα αν θα σου άρεσε να σου διάβαζα αυτό [από κοντά] κάποια στιγμή..."Σε καπνίζω αργάΗ άκρη της γλώσσας μουΠαρακολουθεί τον ήλιο να δύει λαθραίαΣτις αξύριστες χλαίνες σουΒυζαίνει όλα τα χι και τα λάμδαΠου περιμένουν κάτω απ’ τον αφαλό σουΤο σώμα σου γκρεμίζεταιΤο ξεκουμπώνωΞηλώνω τα κουμπιά τουΣιγά σιγάΑπό τα νύχια των ποδιών έως τους λοβούς των αυτιώνΜια ανεξήγητη θάλασσαΣε πίνωΚαταπίνονταςΚύματαΚραδασμούςΚρίματαΔίπλα μαςΟ ήλιος ξελιγώνεται άδικαΜη χάνεσαι ρε γαμώτοΜη"[γ]
