ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 25 χρονών, εχω σπουδάσει με επιτυχία στα 4 χρόνια, έχω μια πολύ καλή σχέση που με αγαπάει, βγαίνουμε, με νοιάζεται, όλα καλά σχετικά μόνο που δεν έχω φίλες, έχω μόνο το αγόρι μου, παλιά πριν περάσω στην σχολή είχα μια πολύ μεγάλη παρέα κοριτσιών που βγαίναμε γελούσαμε, τα έφερε έτσι η ζωή που κάποιες φύγανε, μ άλλες υπήρξαν παρεξηγήσεις ουσιαστικά έμεινα μόνη.. με το αγόρι μου τα κάνω όλα βγαίνουμε, γελάμε, συζητάμε αλλα πόσο μου λείπει μια γυναικεία οπτική, μια φίλη, μια παρέα κοριτσιών να γελάμε και να νοιαζόμαστε η μία για την άλλη.. Σήμερα καθώς πήγαινα στην Βιβλιοθήκη της περιοχής μου (εχω βρει παρηγοριά στα βιβλία) τις είδα να πίνουν καφέ, να γελάνε και αλήθεια πληγώθηκα.. δεν είναι οτι έφταιξα και με κάνανε πέρα, όλες φταίξαμε αλλα πόσο θα ήθελα να ήμουν μαζί τους.. Τώρα πια είναι αργά.. μετά απο τόσα χρόνια 3,4 νομίζω δεν έχουμε επαφές αλλά ούτε με άλλες κοπέλες έχω.. στην φιλία γενικά δεν τα έχω καταφέρει.. το αγόρι μου ήταν για 5 χρόνια κολλητός μου, του έλεγα τα πάντα μέχρι που με είδε ερωτικά.. οπότε πάει κ αυτή η φιλία.. δεν ξερω τι κάνω λάθος ειλικρινά..