ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εξομολογούμαι ότι: είμαι 20 ετών , ζω σε ένα πολύ μικρό ορεινό χωριό χωρίς ζωή για ένα παιδί 20 ετών και τα 2 τελευταία χρόνια είμαι κλεισμένη στο σπίτι. Δεν μου επιβλήθηκε , εγώ το επέλεξα..οι λάθος επιλογές μου με οδήγησαν εδώ , εγώ με έφερα εδώ. Αποφάσισα να μην δώσω στις πανελλήνιες του 2014 ...μαθήτρια με βαθμούς 19,9 λατινικά , 19 ιστορία κλπ. Παραδόθηκα στο φόβο μου , στις ανασφάλειες μου και στο άγχος μου..το ανέβαλα και το μετέφερα στην αμέσως επόμενη χρονιά ...2015 ....ξανά τα ίδια ...μάλλον και χειρότερα...άρχισα τα αντικαταθλιπτικά και τα αγχολυτικά ...άλλαξα αρκετούς γιατρούς....πολλές φορές πάνω στην απελπισία μου κατάπινα πολλά χάπια μαζί ...ήμουν τόσο χάλια που είχα μείνει πίσω ...όλοι οι φίλοι και γνωστοί περνούσαν το πρώτο φοιτητικό έτος...και εγώ μόνη σε άσχημη κατάσταση...εκείνη τη χρονιά πήγα απλά να δω αυτό που λέγεται πανελλήνιες ....εντελώς αδιάβαστη ....πέτυχα 3 μαθήματα πάνω από τη βάση....αρχαία, λογοτεχνία, έκθεση....ένιωθα ωραία γιατί χωρίς καν να προσπαθήσω πέτυχα 3 καλούς βαθμούς ...και αυτό βέβαια το χρωστούσα στις βάσεις που είχα χτίσει διαβάζοντας τα προηγούμενα χρόνια.. νόμιζα ότι το πρόβλημα λύθηκε έτσι.. το πρόβλημα όμως το κουβαλούσα εγώ μαζί μου......2016.......βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση ..και για να είμαι ειλικρινής στη χειρότερη .....! Έχω να βγω έξω μήνες....έχω αφήσει τον εαυτό μου εντελώς ...τρώω και κοιμάμαι ...σερφάρω άσκοπα....έχω πιάσει πάτο........δεν έχω όρεξη ούτε για τα βασικά ....ούτε για να ντυθώ! Βρίσκομαι στην πιο άσχημη κατάσταση ...στον πάτο ... θέλω να σηκωθώ ...να κάνω αυτά που θέλω, γιατι η αλήθεια είναι μέσα μου ξέρω πως θέλω να σπουδάσω και να κάνω πραγματα που ονειρευομαι....να αποκτησω αυτα που μου λειπουνε: αυτοπεποιθηση , ελευθερια απο ανασφαλειες ....και σκεψεις που με κρατανε φυλακισμένη .....ΦΙΛΟΙ... ΖΩΗ. Δεν ξέρω πως να σηκωθώ ...είμαι απογοητευμενη απο τον εαυτο μου....ζω καθε μερα την ιδια μερα......βαθια μεσα μου ποναω ....και θελω να αλλαξω...θελω να ζησω ... Πώς να σηκωθώ?