ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι πάρα πολύ λυπημένος γιατί είναι μια από τις πολλές στιγμές που συνειδητοποιώ πως θα ζήσω μόνος χωρίς κάποια αγαπημένη. Εδώ και χρόνια μου συμβαίνει αυτό, είναι κάτι που το συνήθισα αλλά δεν παύει κάποιες στιγμές αυτή η συνειδητοποίηση να με τσακίζει. Ζω κανονικά τη ζωή μου, κυλάει η καθημερινότητα όπως όλων αλλά δεν έχω τον έρωτα. Μη μου πείτε ότι τον υπερεκτιμώ και είναι κάτι ασήμαντο. Όταν λείπει από τη ζωή ενός ανθρώπου πολλά χρόνια, τότε δεν είναι κάτι υπερεκτιμημένο. Δεν λέω ότι μου χρωστάει η ζωή τίποτα, ούτε κανένας αλλά πραγματικά τι προσπάθεια να κάνω αν δεν έρχεται; Αν δεν έχω κάποιον άνθρωπο να μου γνωρίσει κάποια; Όχι προξενιό, αλλά μέσα από κάποια παρέα, καταλαβαίνετε τι λέω. Θέλω μια αγκαλιά κι ένα χάδι κι είμαι αφάνταστα θλιμμένος. Θέλω μια κοπέλα να μοιραζόμαστε όμορφες στιγμές. Η ψυχολόγος μού είχε πει να προσπαθώ συνέχεια με όποια μου αρέσει από τη στιγμή που είμαι μόνος. Να μην σταματάω την προσπάθεια, να πηγαίνω και να μιλάω σε όποια μου αρέσει, ναι συνεχόμενα. Απόρριψη; Πάμε στην επόμενη. Μετά επόμενη, επόμενη, επόμενη... Ό,τι στην κοινωνία θα κατακρινόταν (κι εγώ ο ίδιος το κατακρίνω και δεν μου αρέσει αυτό το συνεχόμενο) η ψυχολόγος μού το πρότεινε ως λύση αν θέλω να βρεθεί ο έρωτας για μένα και δεν έχω παρέες για να γίνει γνωριμία μέσα από εκεί. Ανόητο παράδειγμα αυτό που θα πω αλλά για κάπιους ο έρωτας είναι όπως το μπάσκετ. Μπορεί να το λατρεύει και να παίζει συνέχεια κάποιος κοντός αλλά αν δεν έχει το απαιτούμενο ύψος επαγγελματικά δεν θα παίξει ποτέ. Και δεν είμαι και αθλητικός τύπος. Εύχομαι στα γεράματά μου να βρω μια συνομήλικη γριούλα που δεν θα 'χει ταίρι κι αυτή και να περάσουμε έστω καλά τα τελευταία μας χρόνια. Πραγματικά είμαι πάρα πολύ στενοχωρημένος και αφάνταστα λυπημένος.