You never know how strong you are,until being strong is the only choice you have..λεει,εγω θα το κανω τατου! Μερικες φορες μεσα σε αυτη τη φαση ειναι λογικο να αισθανεσαι πολυ άσχημα αλλά υπαρχουν και φορες που αισθανεσαι απλα ασχημα! Οκ και μερικες που αισθάνεσαι καλα! Για να ανεβεις στον παραδεισο ομως πρεπει να παρεις φορα απο το πατο της κολασης λεει ο καζατζακης (και ισως η "ασκητικη" του σε εμπνεύσει στη φαση που περνας) Πρωην καρκινοπαθης στην ιδια ηλικια με εσενα εδω (σου εγραψα και στο προηγουμενο ποστ σου) και χθες εκανα το παρτυ των 3.5 χρονών μετα την τελευταια θεραπεια αφου δεν χρειάζεται να το παρακολουθώ πλεον (χημειοθεραπειες και μεταμοσχευση και ακτινες και δεν περνουσε ο καιρος 1.5 χρονος)..Σκεψου πως θες να γιορτασεις κι εσυ αυτη τη στιγμή,γιατι θα ερθει και θα ειναι πιο συντομα απ οσο την αισθανεσαι και θα πιαστεις απροετοιμαστη! Θελει δουλεια το παρτυ!
25.7.2016 | 20:50
χωρίς τίτλο
Μου λείπουν οι εποχές που δεν ζούσα με την αγωνία κάθε μέρα,που δεν είχα πρησμένες φλέβες,που δεν πήγαινα κάθε τρεις και λίγο για εξετάσεις,που δν έπρεπε να πάω για χημιοθεραπεία,που που που..Όταν ξέρεις οτι έχεις ακόμα πολλούς μήνες μπροστά σου,ακομά μεγαλύτερη ταλαιπωρία,απο που παίρνεις δύναμη αν έχεις εξαντλήσει όλη την δική σου?Οχι,δεν είμαι απαισιόδοξη,ούτε το βάζω κάτω αλλά οι μέρες κυλούν βασανιστικά αργά..Και οταν σου λένε δεν πειράζει,σήκω ξανά στα πόδια σου και πάλεψε αλλά εσύ νιώθεις οτι κουράστηκες και θα λυγίσεις στο επόμενο βήμα,τι κάνεις σε αυτήν την περίπτωση?Ε23
7