1.8.2015 | 02:13
Χωρις τιτλο
Η ωρα είναι δυο. Για κάποιο λόγο τα ματια μου εχουν βουρκώσει. Μπορει να φταίει το φεγγάρι σήμερα. Κλαίω. Δεν ειδα το φεγγάρι γιατι θα μελαγχολούσα περισσότερο, κατα βαθος το ήθελα όμως. Σκέφτομαι...οτι εισαι ο πιο περίπλοκος άνθρωπος που έχω ποτέ συναντήσει. Σκέφτομαι οτι θελω τοσο πολυ να δω τι κρύβεις μεσα σου. Λες οτι κανεις δε πλησίασε, εγω λεω οτι εσυ δεν αφησες κανέναν να πλησιάσει! Θα με αφήσεις να σε αγκαλιάσω ; Γιατί δεν αφήνεις να σε αγκαλιάσουν ; Γτ εσυ ο ιδιος δεν αγκαλιάζεις τον εαυτο σου; Γτ κάθομαι και σε σκέφτομαι τώρα, μου λες; Δε σημαίνω τίποτα για σένα. Ετσι δεν ειχες πει; Οτι οι ανθρωποι φευγουν και έρχονται στη ζωη σου ετσι απλα...Εγω όμως ακόμα και τιποτα να μη γινει ,ακομα και αν δε με αφήσεις να σε βοηθήσω πάντα θα σε θυμάμαι. Αφησες το σημάδι σου φιλαράκι (καιρο ειχε να το κάνει αυτο καποιος)Παιδια καλο βραδυ! Σας εύχομαι να βρείτε τον άνθρωπο που θα σας στιγματίσει και θα σας αλλαξει