ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμουν η πρώτη του ουσιαστική σχέση.Πάντα μου έλεγε ότι πρώτη φορά νιώθει έτσι,ότι με λατρεύει...και εγώ τον λατρεύω με όλη μου την ψυχή.Ήμασταν μαζί 2 χρόνια.Δεν είχαμε προβλήματα μεταξύ μας.Ο μόνος λόγος που μαλώναμε ήταν για τα social.Του έλεγα πως δε θέλω να κάνει like σε συγκεκριμένες φωτογραφίες,και αυτός εξακολουθούσε να το κάνει-από πείσμα ίσως.Δεν υπήρχε κανένα άλλο πρόβλημα μεταξύ μας.Περνούσαμε πάντα τέλεια,και μου φερόταν υπέροχα.Με έκανε να νιώθω ευτυχισμένη και εγώ αυτόν.Ανά διαστήματα,όμως,τον έπιανε κάτι.Σαν να ήθελε να κλείνεται στον εαυτό του.Και αυτό το πάθαινε κάθε φορά που μαλώναμε.Απομακρυνόταν.Ήθελε να μείνει μόνος,μου ζητούσε να χωρίσουμε..Πάντα προσπαθούσα εγώ να τα βρούμε.Σκεφτόμουν ότι αφού με θέλει και τον θέλω,και δεν μαλωσαμε για κάτι σοβαρό,αξίζει τον κόπο να προσπαθήσω.Με στενοχωρούσε,όμως,που δεν το έκανε και αυτός.Αλλά έλεγα στον εαυτό μου πως είμαστε διαφορετικοί χαρακτήρες.Δεν με πείραζε που προσπαθούσα πάντα εγώ.Ο τελευταίος μας τσακωμός κράτησε σχεδόν 1 μήνα.Χωρίς ιδιαίτερη επαφή.Όταν μιλήσαμε,του είπα κάποια βαριά λόγια,για τα οποία μετάνιωσα.Τα είπα πάνω στα νεύρα και την στενοχώρια μου.Γι’αυτο και προσπαθούσα ολόκληρη την τελευταία εβδομάδα να έρθουμε σε επαφή.Τηλέφωνα,μηνύματα,συγγνώμες...Μου είπε ότι μ’αγαπάει-θα μ’αγαπαει πάντα,ότι με θέλει,ότι του λείπω,αλλά είναι περίπλοκο.Ότι σκέφτηκε τα λόγια που του είχα πει πάνω στον τσακωμό μας,και έχω δίκαιο,δεν μου αξίζει.Ότι Ίσως ξανά είμαστε μαζί στο μέλλον..Μου είπε να σταματήσω να επιμένω.Και όσο ήμασταν έτσι,και ενώ εγώ προσπαθούσα,είδα ότι αυτός καθόταν και έκανε πάλι αυτό που μας οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση(αναφέρομαι στα like).Μόλις το είδα θόλωσα,και του είπα ότι άδικα χάνω τον χρόνο μου τελικά,και ότι τώρα τελειώσαμε,και τον μπλόκαρα από παντού.Σε κάποιους θα φανεί χαζό,αλλά δεν είναι απλά το like το θέμα.Είναι βαθύτερο το πρόβλημα.Το οτι εξακολουθεί να κάνει κάτι που ξέρει ότι με ενοχλεί.Κάτι ασήμαντο γι’αυτον.Που αν το σταματησει,δε θα αλλάξει κάτι στη ζωή του.Είναι δυνατόν να βάζεις εγωισμούς και πείσματα πάνω από τον άνθρωπο που αγαπάς;Ήλπιζα πως αν έβλεπε ότι με χάνει,θα έκανε κάτι.Το ξέρω ότι με αγαπάει.Έχω καταλάβει απλά ότι κρύβονται κάποια θέματα από πίσω.Ίσως ευθύνεται γι’αυτο κάποιο οικογενειακό τραύμα που έχει.Και τον κρατάει πίσω,τον κάνει να θέλει να κλείνεται στον εαυτό του.Τον λατρεύω με όλη μου την ψυχή.Σκέφτομαι μήπως αφήσω κάποιο διάστημα να περάσει(2-3 εβδομάδες,1 μήνα),και να επικοινωνήσω μαζί του.Από την άλλη όμως,αναρωτιέμαι-αξίζει;Αξίζει να προσπαθήσω πάλι εγώ;Νιώθω πως δε θα το ξεπεράσω ποτέ,αν δεν τα ξανά βρούμε τελικά.Χίλιες φορές να μου έλεγε ότι δεν με θέλει πια,ότι βαρέθηκε,ότι θέλει άλλη,παρά αυτό το πράγμα...Με πονάει να ξέρω ότι αγαπιόμαστε και είμαστε χώρια...