ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.1.2024 | 22:49

Houston, we have a problem

I am a woman and my therapist is also a woman. Νομίζω την έχω πατήσει άσχημα μαζί της. Την σκέφτομαι κάθε μέρα, όλη μέρα. Την παρακολουθώ διαδικτυακά. Προφανώς εννοώ επαγγελματικά. Λες και έχω πάθει εμμονή μαζί της. Για να είμαι ειλικρινής, κάπως έτσι ξεκίνησε. Δηλαδή, έψαχνα να βρω γυναίκα ψυχολόγο και δεν μου έκανε καμία κλικ. Κάποια στιγμή, εκεί που είχα μία ολόκληρη λίστα με γυναίκες ψυχολόγους τις οποίες είχα απορρίψει, είχε μείνει ένα τελευταίο όνομα στην λίστα και λέω "άντε ας δούμε και αυτή". Διαβάζω το βιογραφικό της, μια χαρά λέω. Διαβάζω κάτι άρθρα, πολύ ωραία λέω, φαίνεται να ασχολείται με το επάγγελμα. Βλέπω και τον χώρο που κάνει και τις συνεδρίες, ενδιαφέρον. Φαινόταν όμορφος χώρος και ζεστός. Και λέω εδώ θα κλείσω. Βιογραφικό check, χώρος check. Και κάποια στιγμή σκεφτόμουν ότι ήθελα να δω ποια είναι, πως είναι. Είδα κάποιες φωτογραφίες της, Ε αυτό ήταν. Όχι ότι αν δεν μου άρεσε, Δεν θα πήγαινα, θα πήγαινα σίγουρα. Απλά έτυχε η συγκεκριμένη να μου κεντρισει το ενδιαφέρον και εμφανισιακα. Της μίλησα για την σεξουαλικότητα μου γιατί ήθελα να δω από την πρώτη μέρα πως θα το αντιμετώπιζε. Φάνηκε ανοιχτή και δεκτική. Από κοντά ζεστή, γλυκιά, τρυφερή, ευγενική Και έτσι έμεινα. Και κάπως έτσι άρχισε να μεγαλώνει συναισθηματικά όλο αυτό που ένιωθα, το οποίο απλά είχε ξεκινήσει επιφανειακά. Και τώρα... Μην μου πείτε να το συζητήσουμε στην θεραπεία, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ! Καμια φορά όμως σκέφτομαι μπας και το έχει καταλάβει... γιατί κάτι με είχε ρωτήσει και απέφυγα να της πω την αλήθεια. Καλά θα πάει και αυτό.
4
 
 
 
 
σχόλια

Μα γιατί να μην το πεις? Είναι η ψυχολόγος σου, δεν θα σε κρίνει! Αντίθετα θα διαχειριστεί σωστά την κατάσταση και θα σταματήσεις να βασανίζεσαι. Γιατί αυτό που περιγράφεις ακούγεται πραγματικά εξουθενωτικό για εσένα.

Κοίτα, εφόσον μιλάμε για ψυχοθεραπεία, θα έπρεπε να το πεις, όσο έμμεσα και αν σου βγει αλλά ναι, πρέπει. Για 3 βασικούς λόγους. Πρώτον, επειδή μπορεί (μην το αποκλείεις) να νιώθει το ίδιο για σένα και λόγω της θέσης της (καθώς εσύ μιλάς σε αυτήν, όχι αυτή σε σένα) την δεσμεύει ο επαγγελματικός ρόλος της Δεύτερον, επειδή λέγοντάς το θα μπορεί να το προσθέσει σε όλα όσα έχεις ήδη πει για σένα σε αυτήν, οπότε καταλαβαίνει καλύτερα τι έχεις περάσει και μπορεί να σε δει και πέρα από το ερωτικό (αν αυτό προκύψει τελικά) άρα αυτό που λέμε "να ξέρεις τι παίρνεις" ισχύει στη περίπτωσή σου περισσότερο ίσως από οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, ξέρει τον ενδόμυχο εαυτό σου και μπορεί να σε καταλάβει καλύτερα από τον καθένα. Και τρίτον, επειδή όταν πηγαίνουμε σε ψυχολόγο, οφείλουμε να λέμε την αλήθεια. Αν είναι να μην λέμε την αλήθεια που συπελάγεται με την μη παραδοχή αυτής, ποιον το νόημα να πηγαίνεις; Αυτό που κάνουν οι γυναίκες που όταν τις ρωτάς "τι έχεις;" λένε "τίποτα" είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ισχύει στον ψυχολόγο, όση περισσότερη ανάλυση στα συναισθήματα και τις σκέψεις σου, τόσο το καλύτερο. Οπότε ναι, πρέπει να το πεις, δε ξέρω πως θα σου βγει αλλά το να το κρατάς μέσα σου δεν θα οδηγήσει κάπου, και δεν θα το μάθει ποτέ (άρα και εσύ δε θα μάθεις πως αισθάνεται η ίδια για αυτό) αλλά και εσύ ενώ θα πηγαίνεις στην ψυχολόγο για να σου βγει ένα ψυχικό βάρος, τόσο δεν θα ξαλαφρώνεις από αυτό καθώς δε θα τα εκμυστηρεύεσαι όλα για όλα, κάτι το παράδοξο δηλαδή το να κρύβεις κάτι από το άτομο στο οποίο πηγαίνεις για να τα λες. Πες το. Στη χειρότερη των περιπτώσεων που δε νιώθει το ίδιο (σταυρώνω τα δάχτυλα να το νιώθει!) θα σου φύγει τλ βάρος της εξομολόγησης. Στη καλύτερη νιώθει το ίδιο. Στην έτσι και έτσι, τίποτα δε γίνεται με το που το πεις και υπάρχει μελλοντικά η πιθανότητα να προκύψει κάτι και εφόσον πλέον γνωρίζει για το τι νιώθεις για εκείνη, θα μπορεί πιο εύκολα και άνετα να σου ανοιχτεί και εκείνη. Πάντως, και στις 3 πιθανές εκβάσεις, δεν πρόκειται να σε παρεξηγήσει, είναι επαγγελματίας εξάλλου. Πρέπει η σχέση σας (είτε μείνει στο επαγγελματικό κομμάτι είτε αλλάξει προς κάτι άλλο) να βασίζεται στην απόλυτη ειλικρίνεια και στην εμπιστοσύνη. Δες το αλλιώς: άμα εσύ ήσουν αυτή και είχες για πελάτη (δε μου αρέσει η λέξη "ασθενής" ) κάποια που να νιώθει κάτι για σένα, δε θα ήθελες να το ξέρεις; Θα προτιμούσες να σε κοιτάει και να χαμογελάει με γλυκύτητα και τρυφερότητα και εσύ να αγνοείς τους όποιους λόγους; Φαντάζομαι πως θα προτιμούσες να το ξέρεις. Επίσης, λάβε υπόψιν πως αυτό που νιώθεις για εκείνη επηρεάζει τον τρόπο που της λες τα πάντα. Αλλιώς μιλάμε σε ένα άτομο με το οποίο δε νιώθουμε κάποια έλξη ερωτικής μορφής και αλλιώς με ένα άτομο που νιώθουμε, στη πρώτη περίπτωση είμαστε κάπως πιο κυνικοί και τα λέμε πιο άμεσα, ενώ στη δεύτερη περίπτωση τα λέμε με τέτοιο τρόπο που να μην στεναχωρηθεί και δεν δίνουμε προτεραιότητα στο να πούμε την όλη αλήθεια με όλες τις πληροφορίες. Σκέψου το πως θα το διαχειριστείς, πάρε τον χρόνο σου, κανείς δεν σε πιέζει αλλά εγώ θα σου πρότεινα να το πεις τώρα που είναι στις αρχές ακόμα επειδή μετά θα είναι πιο δύσκολο, αν σε ρωτήσει δηλαδή πόσο καιρό νιώθεις έτσι και της πεις μήνες (φαντάζομαι πηγαίνεις 1 ή 2 φορές τη βδομάδα άρα θα περάσει γρήγορα ο καιρός προτού καν το καταλάβεις) θα φανεί κάπως, σκέψου να αποκρύπτεις από κάποιον μία αλήθεια για μήνες. Όλα καλά θα πάνε, μην το υπεραναλύεις συζήτησέ το και μαζί της έμμεσα για να δεις την άποψή της, ρώτα την π.χ. "τι συμβουλή θα δίνατε σε μία πολύ καλή μου φίλη που νιώθει κάτι πέραν του επαγγελματικού με την ψυχολόγο της; πιστεύετε θα έπρεπε να της το εξομολογήσει και αν ναι, υπό ποιες συνθήκες;".

Scroll to top icon