ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και η τσέπη σας δεν το σηκώνει με κανέναν τρόπο ριξτε το στην άσκηση.Σήμερα διάβασα διάφορες εξομολογήσεις με θέμα αυτό (ανάγκη ψυχολόγου αλλά έλλειψη ρευστού).Έχω κατάθλιψη και έκανα (ψυχο)θεραπεία. Ανά διαστήματα (ενώ έκανα θεραπεία) αισθανόμουνα τόσο χάλια (ή χειρότερα)από όταν δεν έκανα. Η "απάντηση" τους ήταν πως δεν σήμαινε πως η θεραπεία δεν λειτουργούσε απλά ότι χρειαζόμουν φάρμακα.Τους σιχάθηκα (παρόλο που έχουν βοηθήσει πολλούς ανθρώπους). Γράφουν φάρμακα (που έχουν ΑΠΑΙΣΙΕΣ παρενέργειες) σαν να'ταν καραμέλες. Τους λες δεν θέλω. Σου λένε πρέπει. Και άσε σε εμένα που ήμουν καταθλιπτική. Έχουν γράψει σε άτομα μετά από 20λεπτη συνεδρία που ίσα πρόσεχαν τι έλεγε ο ασθενής. Έχουν γράψει ψυχοφάρμακα σε άτομα που πήγαν για επίμονο πονοκέφαλο.Πριν ενάμιση χρόνο άρχισα να τρέχω. Στην αρχή περπατούσα όσο μπορούσα κάθε μέρα. Μετά ήρθε το τρέξιμο. Έχω άσχημες μέρες που και που. Στεναχωριέμαι, κλαίω. Αλλά το πως νιώθω είναι πάντα στα λογικά πλαίσια. Το νιώθω ότι δεν έχει την χροιά της κατάθλιψης. Είναι απλά η ζωή. Έχω ξαναβρεί την χαρά. Συμμετέχω ενεργά και είμαι παρούσα στην ζωή μου.