ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η μαμά σου μόλις έφτιαξε μελομακάρονα, ο Μανωλάκης από δίπλα χτυπά να πει τα κάλαντα. Δεν ανοίγεις.. Βαριέσαι.. Είσαι στη μέση του σαλόνιού και κοιτάς το δέντρο, παραπονιέσαι στην αδερφή σου ότι είναι στραβό. Όταν έχω δικό μου σπίτι θα διαλέγω καλύτερα σκέφτεσαι..Το φουστάνι με την ανοιχτή πλάτη που θα βάλεις το βράδυ είναι ήδη έξω από την ντουλάπα σου και τα ποτήρια με τα μαχαιροπίρουνα περιμένουν ήδη τους επισκέπτες στο τραπέζι.. Χτυπάει το τηλέφωνο.. Η κολλητή σου, σου θυμίζει τι ώρα θα βρεθείτε μετά το ρεβεγιόν στο Χαλάνδρι.. “Volgende station Tilburg Universiteit” Aνοίγεις τα μάτια σου.. είσαι στο τρένο απόγευμα παραμονής Χριστουγέννων και γυρνάς από το γραφείο.. Χιονάνθρωπος? Αναρωτίεσαι τι είναι το σχέδιο πάνω στο κόκκινο χριστουγεννιάτικο πουλόβερ του Ολλανδού απέναντί σου... Κλέινεις τα μάτια ξανά .. θες να δεις το κόκκινο πουλόβερ της αδερφή σου εκείνο που αναγνωρίζεις από μακρυά αφού κάποτε το φόραγες και εσύ. Βγαίνεις από το τρένο.. κάνεις ποδήλατο αργά δεν θες να φτάσεις στο σπίτι ..Ανοίγεις την πόρτα χαιρετάς το χιλιανό σο συγάτοικο και κλείνεσαι στο 14 τετραγωνικά δωμάτιό σου. Δεν ανοίγεις το φως χαζεύεις μόνο τα φωτάκια στο 20 εκατοστά δεντράκι πάνω στο γραφείο σου. Βάζεις το ίδιο μάυρο φουστάνι και το κόκκινο κραγιόν το χοντρό σου μπουφάν και ξαναπέρνεις το ποδήλατο για το κέντρο. Πας για φαγητό με τους φίλους σου, στο καλύτερο μέρος για σούσι της πόλης... Βλέπεις το δρόμο αλλά τα μάτια σου είναι κλειστά.. Πόσο θα ήθελες να έιχες το στραβό σου δέντρο, την μαμά σου να φωνάζει να βοηθήσεις στα μελομακάρονα, την γιαγιά σου να τσουγκρίσεις το ποτήρι, την αδερφή σου να σε ρωτάει αν η μάυρη φούστα πάει με τις μπότες της, το μπαμπά σου να λέει πάλι το ίδιο αστείο, τον Μανωλάκι να σου χτυπήσει για τα κάλαντα...Συνεχίζεις το ποδήλατο.. φτάνεις στο παρκινγ των ποδηλάτων και περπατάς για το μαγαζί.. ντριν.... το κινητό σου χτυπάει .. αισθάνεσαι ένα κόμπο στο λαιμό ένα σφίξιμο στην καρδία .. ξέρεις ότι πρέπει να πείς χρόνια πολλά σε όλους .. δείχνοντας πόσο χαρούμενη είσαι και πόσο σου αρέσει που είσαι για πρώτη φορά σε άλλη χώρα μακρυά... Πώς θα αντέξεις μέχρι να πεις χρόνια πολλά σε όλους χωρίς να βάλεις τα κλάμματα και να πείς πόσο θες να σουν εκεί? Τα καταφέρνεις .. Τα δύο σου μάτια μετα βίας κρατούν το δάκρυ... τα σκουπίζεις... πέρνεις βαθία ανάσα .. φοράς το γιορτινό σου χαμόγελο και ανόγεις τη πόρτα του μαγαζίου ! Merry Christmas λες και παραγγέλνεις μια la trappe.. Η ζωή στην Ολλανδία είναι ωραία, δουλεύεις, έχεις φίλους ωραία μέρη το ποδήλατο σου την ηρεμία αλλα είναι κάποιες μέρες σαν αυτές των εορτών που θες να σαι με την οικογένειά σου αλλά επειδή δεν μπορέις να πάρεις άδεια μένεις εδώ.. Δεν είναι άσχημα .. αλλά είναι περίεργα... δν σε νοιάζει που δν είναι ελληνικά σε νοιάζει που δν είναι οικογενειακά....