ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χρόνια σχέση με τον σύντροφο μου, πάντα κάτι είχαμε, πάντα κάτι λύναμε. Τον τελευταίο καιρό το έχει παρακάνει, του πρότεινα την προηγούμενη εβδομάδα να πάμε μια ημερήσια να δούμε ένα καινούργιο μέρος, να φάμε μεσημεράκι εξω να κάνουμε βολτα και με ακύρωσε γιατί ήθελε το προηγούμενο βράδυ να βγει σε μπαράκι με τη παρέα του. Του προτείνω κάτι άλλο, μια του βρωμάει, μια του ξυνίζει. Όλο σπίτι, σπίτι, σπίτι, και με τη παρέα του όλο στα μπαρ, που εγώ του στάθηκα και εκανα τα στραβά μάτια σε όλες τις βλακείες που έκανε, και δεν τον χώρισα. Πρωτοχρονιά ούτε λόγος μαζί, φυσικά κανόνισε να βγει με τη παρέα του, δεν με ρώτησε μηπως κάναμε κάτι μαζί η αν έχω εγώ κάποιον να βγω, μου το ανακοίνωσε. Δεν πιστεύω ότι με βαριέται, απλα θέλει πάντα να φαίνεται, στην παρέα, στον έναν, στον αλλον, προσοχή δηλαδή. Εγώ νιώθω απαίσια όμως, μια φορά δεν έκατσε να μου προτείνει κάτι όμορφο να κάνουμε, μόνο εγώ, και οι δικές μου προτάσεις μη πω που πανε.. Στο μυαλό του ολα είναι αλλιώς, του τα έχω πει και λέει ότι έτσι είναι, και έτσι ισορροπία. Είναι μερικές φορές σαν να μιλάω σε ένα τοίχο και να μου λέει τα δικά του, ώρες ώρες σαν να μην επικοινωνώ με νοήμον άνθρωπο. Νιώθω ένα βάρος μέσα μου, κάτι νεύρα με όλες τις βλακείες που κανει, στο τσακ ειμαι.