ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπάρχουν 3 σχολές στην Ελλάδα που σχετίζονται με την Βιολογία αλλά δεν φέρουν τον τιτλο αυτό επακριβώς. Βιοτεχνολογία , Βιοχημεία και Μοριακή Βιολογια και Γενετική.Εγώ τελείωσα μια απο αυτές στα 5 χρόνια πριν ένα χρόνο. Τελείωσα με έναν σχετικά καλο βαθμό . Όσα χρόνια ήμουν στην σχολή είχα στο μυαλό μου ότι θα έδινα κατατακτήριες για ιατρική μόλις τελείωνα. Μέσα στην σχολή ασχολήθηκα ιδιαίτερα με το κομμάτι των Νευροεπιστημων. Όταν ορκίστηκαν πια, τον Οκτώβρη του 16 ήμουν απόλυτα και ολοκληρωτικά χαμένη. Δεν προλάβαινα να προετοιμάσω για κατατακτήριες και ένιωθα κούραση. Χαθηκα πολυ. Ξεκίνησα μάθηματα αγγλικών και έδωσα ενα πτυχίο απαραίτητο για να βγει κανείς και να σπουδάσει εξω. Έκανα αιτήσεις για μεταπτυχιακό στις Νευροεπιστημες σε 6 πολυ καλά πανεπιστήμια της Αγγλίας και με δέχτηκαν όλα.Είχα σκοπο να φύγω και να επιστρέψω του χρόνου τον Αυγουστο αφου τελειώσω για να προετοιμάστω και να δώσω κατατακτήριες .Έχω επιλέξει ενα απο αυτά και το πρόγραμμα ξεκινάει σε λιγότερο απο 20 μερες. Εχθές κατέρρευσα ψυχολογικά. Έκλαιγα για ώρες. Νιώθω καιρό τώρα ότι δεν ξέρω που βαδίζω . Εχω χάσει κάθε ενδιαφέρον για τα πάντα και το μονο που με γεμίζει είναι σκέψεις που αφορούν την μουσική , το θέατρο . Φοβάμαι να φύγω εξω . Τρέμω . Τρέμω στην ιδέα ότι θα πάω να κάνω κάτι που δεν ξέρω αν μ αρέσει. Φοβάμαι πως αν αποδειχθεί δύσκολο πρόγραμμα δεν θα μπορώ να ανταπεξέλθω γιατί δεν θα το θέλω αρκετά. Στην ζωή μου μονόπλευρος ανθρωπος δεν υπηρξα ποτε. Ασχολήθηκα και ασχολούμαι με τον αθλητισμό , τον χορό και έκανα εθελοντικό Ραδιόφωνο ώστε να μοιράζομαι μουσική. Φοβάμαι πως εχω πάρει λάθος κατεύθυνση ζωής και δεν εχω ιδέα τι να κάνω. Στην Ελλάδα το αντικείμενο που τελείωσα δεν έχει μέλλον. Εγώ όμως δεν θέλω να φύγω απο δω. Για μένα το παν δεν είναι η δουλειά, αλλά οι άνθρωποι και όλα όσα σε γεμίζουν. Δεν αντέχω να εγκαταλείψω τα πάντα για ενα μεταπτυχιακό ,ακόμα και ενός χρονου...και δεν ξέρω αν φταίει ο φόβος της αλλαγής , το ότι δεν θέλω να φύγω απο την Ελλάδα, το ότι άλλαξαν τα θέλω μου ? Ζω στην θλίψη , το άγχος και τον φόβο. Νιώθω σαν να πονάει ολο μου το σωμα. Δεν είμαι καριεριστας ανθρωπος...και φοβάμαι που δεν είμαι. Για μενα σημασία έχει η ποιότητα ζωής. Να δουλεύεις , να κοιμάσαι και να έχεις χρόνο να κάνεις όλα όσα αγαπάς...κι αν η δουλειά σου είναι ενα απο αυτά τότε είσαι απο τους πιο τυχαίρους ..να ζεις... Να γνωρίζεις πράγματα.. Να περνάς χρόνο με ανθρώπους...με φίλους..και αργότερα με τα παιδιά σου και τον σύντροφο σου.Ζηλεύω τους ελεύθερους ανθρώπους....Γιατί απο μικρη αυτο επιδιωκα και όμως δεν το κατάφερα.