ααααααααχ βραδυατικα τι μας εκανες φιλη μ?δε τα λεμε αυτα αγαπητη σε τετοιους καιρους συναισθηματικης κρισης!προσεχουμε πως εκφραζομαστε :)τεσπα! σε ζηλευω ρε, θελω κι εγωωωωωωωωω!
20.4.2013 | 14:13
Χτες βραδυ
ημουν στον καναπε και εβλεπα μια χαζορομαντικη ταινια απο αυτες τις κλασικες, δρακρυβρεχτες με τους μεγαλους δυσκολους ερωτες. Ο φιλος μου κοιμοταν μεσα, στο κρεβατι.. Οταν τελειωσε το εργο, μου εμεινε μια πικρια. Ηταν ωραια η ιστορια της ταινιας και σα να συνειδητοποιησα οτι εγω δεν προκειται να ζησω κατι αντιστοιχο ,αν οχι ποτε, σιγουρα οχι συντομα. Με τον φιλο μου δεν εχουμε δυσκολιες. Δεν εχουμε (ουτε ειχαμε ποτε) πεισματα. Ειμαστε καιρο μαζι και ο ενθουσιασμος εχει φυγει. Μεχρι που σκεφτηκα οτι ειναι ισως αδικο να μενουμε και οι δυο σε μια ηρεμη, ρουτινιασμενη σχεση. Ισως μας αξιζει να χωρισουμε, να βρουμε αυτο το παθος βρε παιδι μου. Ισως.. Σηκωνομαι να παω να ξαπλωσω στο κρεβατι και προσπαθω να κανω οσο πιο ησυχα μπορω για να μην το ξυπνησω. Ξαπλωνω και αυτος μεσα στον υπνο του σηκωνει το παπλωμα και με σκεπαζει καλα, με παιρνει αγκαλια και με φιλαει. Μια τοσο απλη καθημερινη κινηση που εκρυβε τοση αγαπη, στοργικοτητα και οικειοτητα. Αυτο ηταν. Ολες οι σκεψεις μου εξανεμιστηκαν. Ενιωσα μια πληροτητα, μια ευτυχια! Μα τι σκεφτομουν πριν; Αφου τον αγαπαω!
4
