ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...βρεθήκαμε ξανά μετά από μια βδομάδα. Τόσο αντέξαμε να μείνουμε χώρια. Μόνο που αυτή τη φορά τα κάναμε όλα στα κρυφά, κρυφά απ’ όλους! Με πήγες στο μέρος που με πήγαινες πάντα, εκεί που περνάγαμε ωραία, εκεί που μιλάγαμε, εκεί που τσακωνόμασταν και χωρίζαμε. Ήταν όλα τόσο μαγικά…. Πλάι στη θάλασσα να κάθομαι στην αγκαλιά σου, να κοιτάζω το φεγγάρι και να ακούω το κύμα που έσκαγε. Κάναμε έρωτα!! Σου μίλησα για τους φόβους μου.. Φοβάμαι βλέπεις μήπως το μετανιώσεις πάλι, άλλη μια φορά… Με καθησύχασες με λόγια γλυκά, αυτά που μόνο εσύ ξέρεις να λες. Όμως να ξέρεις, με πονάει πολύ που δεν μπορώ να είμαι μαζί σου όπως πρώτα, τότε πριν από δύο χρόνια που ήμασταν τρελοί ο ένας για τον άλλον. Τώρα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μιλάμε καμιά φορά στο τηλέφωνο και να βρισκόμαστε μια φορά στο τόσο χωρίς να το ξέρει κανένας άλλος. Ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να μπορέσουμε να είμαστε ξανά μαζί και ευτυχισμένοι, χωρίς τα ανούσια «προβλήματα» που μας έφτασαν σ’ αυτό το σημείο που είμαστε τώρα. Μακάρι να ξέραμε τότε αυτά που ξέρουμε τώρα, μακάρι να ξέραμε λίγα πράγματα παραπάνω… Σ’ αγαπώ και θα σ’ αγαπώ για πάντα, γιατί εσύ είσαι ο ένας και μοναδικός, αυτός που έδωσε νόημα στη ζωή μου και αυτός που περίμενα χρόνια…