ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες το βραδυ στην καθιερωμενη βολτα του σκυλου μου, συναντησα μια κοπελα (γυρω στα 18-19 την εκανα) η οποια εκλαιγε με λυγμούς! Θεωρησα πως επρεπε να τη ρωτησω αν ειναι καλα και το εκανα. Αφου ηρεμησε λιγακι και πανω στον πανικο της φανταζομαι δεν συνειδητοποιησε πως ημουν ένας παντελως άγνωστος για εκεινη και ετσι αρχισε να μου μιλαει. Εν ολίγοις αυτο που καταλαβα ηταν οτι καταλαθος ακουσε το αγορι που θελει να λεει σ'εναν φιλο του οτι δεν θα τα εφτιαχνε ποτε μαζι της λογω των (κυριολεκτικα ελαχιστων) περιττων κιλων της και οτι θα ντρεποταν να κυκλοφορησει μαζι της. Παρολο που ηταν βραδυ μπορεσα να διακρινω τα χαρακτηριστικα της. Ειχε ενα υπεργοητευτικο προσωπο, με μεγαλα σκουρα πρασινα ματια και μεγαλα χειλη,μακρια ισια καστανα μαλλια, γυρω στο 1,70 ελαφρώς τσουπωτη και μια φωνη αγγελικη. Κουκλα μου (που ποτε δεν εμαθα το ονομα σου) αν ποτε δεις αυτην την εξομολογηση να ξέρεις πως(όπως αλλωστε σου ειπα) δεν χρειαζεται να κλαις για μαλακες. Να ξέρεις οτι έχεις το ομορφοτερο προσωπο που εχουν δει τα ματια μου και τα περιττα σου κιλα σε κανουν ακομα πιο θελκτικη. Να μην αλλάξεις ποτε και για κανεναν. Πως γινανε οι ανθρωποι ετσι?? Γιατι τόσος ρατσισμος τέλος παντων???