ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

με είχαν καλέσει κάποιοι συνάδελφοι να βγούμε έξω. Είμαστε όλοι νέοι σε ηλικία (24-27) και είχαμε μαζευτεί 10 άτομα. 4 ζευγάρια και 2 παλικάρια (εγώ και ένας φίλος ενός). Μπορώ να πω ότι αν και γενικά αποφεύγω τέτοιου τύπου συνθέσεις (τουλάχιστον αυτό έκανα στο παρελθόν για ευνόητους λόγους) περάσαμε πολύ ωραία γιατί τα παιδια είχαν πολύ χιούμορ και γίνανε και κάποιες συζητήσεις πέραν των τυπικών. Κάποια στιγμή η κουβέντα βέβαια ήρθε στο πώς γνωρίστηκε το κάθε ένα από τα ζευγάρια και πάνω στη συζήτηση αποκαλύφθηκε και η απραγία αλλά και δυσκολία τόσο εμού όσο και του άλλου παιδιού να προσεγγίσουμε κάποια κοπέλα.Ας αναφέρω κάτι και για εμένα. Μπορώ να με χαρακτηρίσω "τακτοποιημένο" οικονομικά σε μια εταιρεία με τεράστιο πελατολόγιο και εξαιρετικά καλές αποδοχές για τα τρέχοντα ελληνικά δεδομένα. Σχετικά κοινωνικό και σίγουρα πρόσχαρο. Με τις κοπέλες εκτός από μια περίπτωση που (ουσιαστικά δεν) έκατσε πριν χρόνια μαύρα μεσάνυχτα. Οπότε πρακτικά σε αυτό το κομμάτι επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης είμαι άσχετος αν και μεγάλος πια στα 26. Θα μου πεις σε "κύκλους" (συναδέλφους, φίλους αυτών) όπου κινείσαι δεν παίζει κάτι; Έχω εντοπίσει - πέριξ των ηλικίων μου το δείγμα - τρεις κατηγορίες: α) Οι περισσότερες δεσμευμένες από τα 19-20 τους σε μακροχρόνια πλέον σχέση πάντα με κάποιον μεγαλύτερο (4-5 χρόνια και βάλε) που σκέφτονται κάποια επισημοποίηση μεσοπρόθεσμα (αν ήδη δεν την έχουν πραγματοποιήσει), β) Ελεύθερες οι οποίες επιδιώκουν μια σταθερή σχέση με κάποιον συνομίληκο (αλλά πάνω στη συζήτηση θα αναφερθούν σε μεγαλύτερο που τους προσφέρει άλλα πλεονεκτήματα, τα οποία δε διευκρινίζονται), γ) Κάποιες που δεν αφήνουν να γίνει σαφές αν είναι ελεύθερες ή δεσμευμένες.Το δεδομένο είναι ότι πλέον το αισθάνομαι έντονα ότι από άποψης συναισθηματικής ωρίμανσης, δε μου βγαίνει να ταιριάξω με κάποια της ηλικίας μου (μηδενικά προσωπικά βιώματα άρα και τριβή - εμπειρία). Ακόμη αν και στο (προ 6ετίας) παρελθόν είχα κρούσεις από μεγαλύτερες μια τέτοια επιλογή δε μου πάει γιατί θεωρώ (αν μου δινόταν ξανά η ευκαιρία) ότι δε έχω ισόρροπη θέση μέσα σε αυτή τη σχέση.Συνεπώς, σκέφτομαι να πέσω "αρκετά" ηλικιακά και να στοχεύσω σε πιο "αρχικές" περιπτώσεις (πάντα έχοντας συνυπολογίσει τα συνήθη μειονεκτήματα μιας τέτοιας επιλογής). Νομίζω είναι η πιο πρακτική λύση όσο ακόμα μικροδείχνω κάπως. Άλλος σε ανάλογη θέση τι έκανε; Μια κοπέλα που διαβάζει αυτό το κείμενο τι θα πρότεινε; Περιμένω τις απόψεις σας, που σίγουρα αφορούν μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων και όχι εμένα ατομικά.