2.12.2015 | 18:07
Χθες το βράδυ στο πάρκο
είχα βγάλει βόλτα το σκύλο μου. Εκεί συνάντησα μια παρέα νεαρών, κάνανε πλάκα μεταξύ τους και γελάγανε. Στάθηκα όσο περισσότερο μπορούσα σε εκείνο το σημείο. Τους χαιρόμουν που ήταν όλοι μαζί κι από μέσα μου σκεφτόμουν, πόσο ωραία θα ήταν να ήμουν κι εγώ στην παρέα τους, να κάναμε πλάκα μεταξύ μας και να γελάγαμε. Απευθείας μελαγχόλησα. Σκέφτηκα τα δικά μου, που δεν έχω ούτε μια φίλη πια. Κι’ αυτή η μοναδική που είχα, δεν με θέλει πια για παρέα, γιατί δεν είμαι «προχωρημένη». Δουλειά δεν έχω πια και στα αγόρια ποτέ δεν είχα πέραση. Τα βράδια κοιτάζω τον ουρανό και αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος για μένα. Έχει πολύ καιρό να μου συμβεί κάτι όμορφο!