ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες βράδυ ζήλεψα τον φίλο μου. Δεν του το' δειξα, ούτε είπα κάτι ωστε να τον προσβάλω.Μιλούσαμε στο τηλ. αυτός Θεσσ/νίκη, εγώ Αθήνα. Ήταν έξω με περέα και έπαιζε με τον μπόμπιρα ενός φίλου του. Και μετά άρχισε να μου μιλάει για τη μαμά του μπόμπιρα. Δεν είπε κάτι άσχημο ή που να δείχνει οτι του άρεσε. Όμως ο τόνος της φωνής του άλλα έδειχνε… Κι ενώ ξέρω οτι δεν ήθελε να με κάνει να νιώσω άσχημα, εγώ ζήλεψα. Και επειδή δεν είναι καθόλου χαζός και το κατάλαβε άρχισε αν μου λέει οτι μ' αγαπάει και οτι του έλειψα (καλά αυτά έτσι κ αλλιώς μου τα λέει αλλα εδω άρχισε να μου τα λέει αφου είχε μιλήσει για την κοπέλα κι εγώ άρχισα να μη μιλάω πολύ και να μη ξέρω τι να πω)… Προσπάθησα να το προσπεράσω το όλο θέμα γενικά γιατί μου φάνηκε πως ήμουν λίγο υπερβολική. Αλλα σήμερα δεν επικοινώνησε μαζί μου και σε κάποια φάση που τον πήρα εγώ για να του πω ένα "γεια" αισθάνθηκα λίγο σαν να τον ενοχλούσα…. Ξέρω οτι είναι με παρέα. Δεν είμαι απο τους ανθρώπους που συνηθίζουν να κάνουν σκηνές και να ζηλεύουν γενικά… Δεν μου αρέσει να καταπιέζω τους κοντινούς μου ανθρώπους… Ούτε πιεστικός άνθρωπος είμαι γενικά. Αισθάνομαι όμως σαν να με ξέχασε ξαφνικά. Δεν μου αρέσει αυτό που αισθανομαι. Μ' ενοχλεί πολύ… Με βρίσκετε υπερβολική…;