ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φοβαμαι τις σχεσεις. Οποιος με πλησιαζει τον διωχνω μακρια. Αν φυγει εχει καλως. Αλλη μια νικη. Αν επιμεινει, τοσο πιο ασχημα νιωθω και τοσο πιο πολυ απομακρυνομαι. Εχω φιλες επιφανειακες, δεν με ξερουν καν σαν ατομο απλα περναμε χρονο μαζι. Ουτε εγω με ξερω. Τιποτα δεν ξερω. Δεν εχω την αναγκη για μια σχεση πιο "βαθια" απο το να περναμε λιγο χρονο μαζι και να ειμαι υποκριτικα καποια. Και ποτε δεν ειχα κιολας. Αν καποιος μου πει εστω και στην πλακα "ελα ρε αφου σε ξερω" ακομα και για κατι εντελως ανοητο, με πιανει υστερια στο μυαλο μου. Κανεις δεν με ξερει και κανεις δεν θα με μαθει. Κανεις δεν θα μαθει τι εχω περασει, απο που ηρθα πως μεγαλωσα. Δεν θα ανοιχτω ποτε σε κανεναν και οποιος προσπαθησει να με κανει να ανοιχτω, θα κλειστω χιλιες φορες παραπανω. Ειμαι παραλογη. Δεν εχω κανενα αγχος για το οτι φευγω για σπουδες σε λιγους μηνες.. μονη μου ηρθα μονη μου φευγω, δεν αφηνω τιποτα, δεν αγαπησα τιποτα. Μια στεγη πανω απο το κεφαλι μου να εχω και θα ειμαι καλα. Μονο που δεν ειμαι. Πνιγομαι καθε μερα και πιστευω πως μια μερα δεν θα αντεξω αλλο. Αν υπηρχε ενα μερος πολυ απομακρισμενο και μου ελεγε καποιος να φωναξω οσο πιο δυνατα μπορω, να πω αυτα που σκεφτομαι, θα σιωπουσα. Ακομα και η ερωτηση "πως εισαι σημερα"? Με φερνει σε δυσκολη θεση. Ψεμματα τι αλλο? Υπηρχε ποτε κατι αλλο? Εννοειται πως ειμαι καλα, απανταει κανεις την αληθεια?Και ολα αυτα τα συναισθηματα που διαβαζω εδω η βλεπω στις ταινιες, δεν θα νιωσω τιποτα, γιατι απλα το ξερω, και να ερθουν θα τα διωξω οπως παντα αλλωστε. Δεν εχω κλαψει εδω και 7 χρονι Ετσι ηταν η συμφωνια με τον εαυτο μου. Περιεργο που τα γραφω αυτα εδω, αλλα ειναι κατα καποιο τροπο μαγικο.. μπορει να καθομαστε διπλα στο λεωφορειο, η να σε εχω χτυπησει καταλαθος στο μετρο και να σου εχω πει συγνωμη. Συγχωρεστε με για τα ελληνικα μου το ξερω οτι κανω πολλα λαθη. Που παω,απο που ερχομαι και που ανηκω ειναι ερωτησεις για να τρεξω μακρια. Δεν τα αντεχω, πηγαινει το μυαλο μου σε σκηνες σαν ταινια. Το μονο σηγουρο ειναι οχι μονο οτι δεν ανηκω εδω αλλα και οτι δεν θα ανηκω ποτε πουθενα. Φοβαμαι τις σχεσεις τις ανθρωπινες, πολυ.ι