ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν ειχα ποτε τους γονεις μου πολυ κοντα μου.Οι γονεις μου χωρισμενοι.Ο πατερας μου τελειως απων και η μητερα μου δουλευε για να μας μεγαλωσει ,εμενα και τον αδερφο μου.Ωστοσο,και αυτη στον κοσμο της.Οποτε γυρνουσε σπιτι απο την δουλεια ποτε δεν περνουσαμε χρονο μαζι,αντιθετως,κλεινοταν στο δωματιο της παιζοντας παιχνιδια στον υπολογιστη ή μιλουσε στο τηλεφωνο.Γενικα ο αδερφος μου και εγω μεγαλωσαμε γενικα μονα μας με τη γιαγια κ τον παππου να βοηθουν την κατασταση.Ομως τα χρονια περασαν.Και οσα εχω ζησει αυτα τα 19 χρονια με αυτη την αδιαφορια νιωθω να μου σκανε τωρα.Η μητερα μ συνεχιζει κ ειναι στον κοσμο της κ ο πατερας μ αδιαφορος και εγω καλοκαιρι κ γιορτες που πρεπει ν γυρισω στην πολη μου στεναχωριεμαι που πρεπει να γυρισω σε αυτη τη κατασταση.Εχω κανει απειρες συζητησεις,στη μαμα μου δηλαδη,και τελικα βγαινει το συμπερασμα οτι ειμαι ενας αχαριστος ανθρωπος που το μονο που με νοιαζει ειιναι ο εαυουλης μου και ειμαι και ιδια ο πατερας μου.Με τον πατερα μου ποτε δεν εχω συζητησει σοβαρα,γιατι ειναι παντα μπροστα η γιαγια που δεν μπορω να μιλησω γιατι ο πατερας μου συμφωνα με κεινη εχει περασει πολλα απο την μανα μου και ειναι πληγωμενος.Εγω σε αλλη πολη να σπουδαζω,να μπαινουν καθε 15 τα λεφτα του μηνος,ο πατερας μου να μην με εχει παρει ποτε ενα τηλεφωνο να δει τι κανω και με την μητερα μου να εχουμε να μιλησουμε 1 βδομαδα που τοτε την ειχα παρει εγω για κατι χαρτια κ μιλησαμε 2 λεπτα.Ειναι πολλα βεβαια τωρα που δε μπορω να πω.Αφου εχω λεφτα δεν χρειαζομαι τιποτα αλλο.Γενικα,θελω να πω,οτι νιωθω ενα κενο.Και το ξερω.Γιατι εχω προσπαθησει να βρω απο που προερχεται αυτο το κενο και προφανως ειναι απο οοολο αυτο.Το θεμα ειναι οτι δεν ξερω πως να το καλυψω αυτο το κενο.Ειναι κατι που πραγματικα με βασανιζει.