1.12.2016 | 23:30
Η αποσταση,η αναστατωση και η θλιψη.
Σας εχει τυχει ποτε να θελετε να δειτε τον συντροφο σας και να μην μπορειτε λογω της αποστασης;Βαρεθηκα την αναμονη,βαρεθηκα αυτα τα 219χλμ που με χωριζουν απο την τρυφερη αγκαλια του.Δυο χρονια σχεδον και αυτα τα χιλιομετρα δεν μειωνονται.Καθε μερα μετρω αντιστροφα αλλα φαινεται αιωνας μεχρι την ημερα που θα τον ξαναδω..Μου λειπεις,μου λειπει η ανασα σου,μου λειπουν τα χειλη σου,ο τροπος που προφερεις το ονομα μου,τα πρωινα χαδια,τα φιλια,οι συζητησεις μας προσωπο με προσωπο(οχι εκεινες οι καταραμενες μεσω skype και viber),ο τροπος που με κανεις να γελαω,να ξεχνιεμαι,να χαλαρωνω,να αποβαλλω καθε αρνητικο φορτιο που κουβαλαω και ο τροπος που μπορεις να με αναστατωσεις σε κλασματα του δευτερολεπτου μονο με εναν ψιθυρο...Μου λειπεις ΕΣΥ γλυκιε μου...