ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η δύναμη της διαφορετικότητας. Τυχαίο γεγονός. Αυτά που θέλω να πω να συμπίπτουν με τον τίτλο του τετραδίου που επέλεξα να τα αποτυπώσω. Οπότε, με βόλεψε ως τίτλος κι αυτού του κειμένου. Δεν έχω συνοχή μες το μυαλό μου, γι’ αυτό ίσως κι εδώ σας φανούν περίεργα όσα πω ή ο τρόπος που θα τα πω. Μα για μένα έχουν απόλυτη διαύγεια, είναι απόλυτα ξεκάθαρα.Κοινωνία, ώρα 19:36, έτος 2017. Μία κοινωνία αλλοιωμένη, προβληματισμένη, απογοητευμένη, ευνουχισμένη. Αυτό κυρίως. Ευνουχισμένη. Μας ευνουχίσανε συναισθήματα, ανθρωπιά, κατανόηση, αγάπη, ζωή. Ζούμε πλέον σε μία κοινωνία όπου το πιο εύκολο πράγμα είναι να κατηγορήσεις, να κατακρίνεις, να αποφύγεις, να φοβηθείς, να σιωπήσεις.. Αργός θάνατος. Τόσο αργός, θαρρείς δεν θα τελειώσει ποτέ, παρά μόνο χειροτερεύει. Σαν σταγόνες από οινόπνευμα πάνω σε ανοιχτή πληγή. Η ευκολία που ανέφερα παραπάνω βασίζεται πάνω στην δυσκολία για όλα τα αντίθετα. Στην δυσκολία να μιλήσεις, να κατανοήσεις, να αγαπήσεις (ξανά), να αντιμετωπίσεις ανθρώπους, καταστάσεις, εσένα.. Πετάμε στους άλλους τα βέλη που με βία ξεκαρφώσαμε από τα κορμιά μας. Άλλαξε δουλειά, δεν σου αξίζει. Σταμάτα να τον θες, δεν σου αξίζει. Σταμάτα να βαριέσαι, δεν σου αξίζει. Σταμάτα να είσαι μόνο τόση, δεν σου αξίζει. Πήγαινε πλήρωσε τους λογαριασμούς σου. Πήγαινε να δεις μια ταινία διαφορετική. Πήγαινε να προσκυνήσεις την εικόνα. Πήγαινε, έλα, φύγε, κάτσε, νιώσε, μη νιώθεις, δώσε, πάρε. Εντολές. Προσταγές. Συμβουλές. Όλα για το καλό σου.. Για να μη πληγώνεσαι, για να μη πας στη φυλακή, για να μη καείς στην κόλαση, για ένα καλύτερο αύριο, για να είσαι αρεστός στους υπόλοιπους. Από παιδιά μας ποτίζουν με εντολές, ήθη κι έθιμα, τρόπους διαβίωσης, όλα σύμφωνα με τα δικά τους θέλω και πρέπει. Που ήρθαν από των προηγούμενων τα θέλω και πρέπει. Κοκ… Ένας φαύλος κύκλος. Ένα καρουζέλ παράνοιας.Νομίζετε σας κατηγορώ ε; Μακάρι να μπορούσα. Όχι φίλοι μου, Τα λέω για να τ’ ακούω κι εγώ. Είμαι κι εγώ ένα από τα αλογάκια του καρουζέλ. Ή τουλάχιστον ήμουν. Προσπαθώ να λυθώ. Ωριμάζω ίσως. Όχι όμως βάσει των κοινωνικών προτύπων. Ωριμάζω βάσει των δικών μου προτύπων. Βελτιώνομαι για μένα. Αρκετά δεν σας υπηρέτησα; Μπορώ να σχολάσω; Δεν θα πω τίποτα για όσα είδα κι άκουσα. Το υπόσχομαι. Αφήστε με να σχολάσω.. Χρωστάω πολλά σε μένα, πρέπει να ξεπληρώσω, δεν προλαβαίνω. Να σχολάσω;Θέλω τον λάθος άνθρωπο (λες κι είμαι η πρώτη ή η τελευταία από εσάς). Για όλους είναι λάθος, με επιχειρήματα. Έχουν δίκιο όλοι. Για μένα υπάρχει και σωστό σε όλο αυτό. Με επιχειρήματα. Έχω δίκιο. Τι μου προτείνετε λοιπόν; Ποια πλευρά να επιλέξω; Τη δική σας ή τη δική μου; Αν επιλέξω τη δική μου, θα κατηγορηθώ; Θα με δείξετε με το δάχτυλο; Θα μιλάτε πίσω από την πλάτη μου; Θα στεναχωριέστε για μένα; Ναι. Όλα αυτά. Αν επιλέξω τη δική σας, θα είμαι συνετή; Θα είμαι σωστή; Θα είμαι μόνη έχοντας κάνει το αντικειμενικά σωστό; Θα έχω καταπιέσει συναισθήματα και θέλω; Ναι. Όλα αυτά. Δίλημμα… Κάνω μία δουλειά μέτρια, ζωγραφίζω μέτρια, διευρύνω μέτρια το μυαλό μου. Μία μετριότητα γενικά μπορεί να με έλεγε κανείς. Ναι δεν τον αδικώ. Έχω τις δυνατότητες για πολλά παραπάνω. Αξίζω πολλά παραπάνω. Μη μου τα επιβάλλετε όμως καθ’ αυτόν τον τρόπο. Θυμήστε μου. Εξηγήστε μου. Θα σας ακούσω.. Μη μου «φωνάζετε» όμως.. Σας παρακαλώ. Θα κάνω το σωστό. Όταν το θέλω εγώ. Όταν το νιώσω εγώ. Ως γνωστόν, ήμουν πάντα το καλό παιδί, με τους τύπους, υπάκουο. Έτυχε στα 33 μου να μείνω μόνη. Με λιγότερους περιορισμούς και περισσότερες ευθύνες. Κοντεύω 35. Ήταν αρκετά δυνατός ενάμισης χρόνος. Κι έτσι θα συνεχίσουν τα χρόνια να είναι. Κάποια από τα πράγματα που κάνω εγώ τώρα, εσείς τα έχετε κάνει πολλά χρόνια πριν. Εγώ μπορώ τώρα. Να απολογηθώ και γι’ αυτό;Προτείνετε να πάω σε ψυχολόγο, να αναλύσω το κάθε μου μόριο, σκέψη, θέλω. Να βρω την πηγή όλων. Να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Ε λοιπόν, την καλύτερη ψυχανάλυση την έκανα αυτόν τον ενάμιση χρόνο. Με μένα. Συζητήσεις επί συζητήσεων. Διαφωνίες, τσακωμοί, αγκαλιές, αποδοχή. Έφτασα σχεδόν 35 χρονών για να αποδεχθώ εμένα. Με τα καλά μου και τα κουσούρια μου. Δεν θέλω να αλλάξω. Θέλω να βελτιωθώ, με τον δικό μου ρυθμό, μα όχι. Δεν θέλω να αλλάξω.. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια γεμάτη αγάπη. Πληγώθηκα από άντρες και φίλους. Πέρασα αγωνίες. Συστήθηκα με τον θάνατο από μικρό παιδί. Μου πήρε ό, τι πιο πολύτιμο είχα, με τον πιο άσχημο τρόπο. Και να’ μαι.. Πάντα το χαμογελαστό παιδί, η αστεία, η δυνατή, η περήφανη, η χαζή ερωτευμένη, η φίλη, η αδελφή. Ο χειρότερος εχθρός μου, θεωρούσα πάντα πως είμαι μόνο εγώ. Όχι πια. Δεν αλλάζω τίποτα απ’ όσα είμαι κι έχω κάνει. Σήμερα με αγαπάω. Σήμερα με αποδέχομαι. Θα μου κάνετε παρέα; Αν όχι.. χαμογελώ και σηκώνω το ποτήρι.. Στην ΥΓΕΙΑ μας :)