Δεν γνώρισα κοπέλες στο γυμνάσιο, είχα έντονη ακμή, και όταν λέω έντονη το εννοώ, δεν μιλάω για 1-2 σπυράκια, μιλάω να είμαι ένα μεγάλο σπυρί ο ίδιος.... δέχτηκα και bullying από μερικά άτομα που με κορόϊδευν επειδή δεν είχα φίλους (είχαμε μετακομίσει στη τελευταία τάξη του δημοτικού και στο γυμνάσιο δεν γνώριζα κανένα παιδί και δυσκολεύτηκα να αποκτήσω φίλους).. όλα αυτά σε συνδυασμό με το οτί ήμουν εσωστρεφής και ντροπαλός από τη φύση μου, οδήγησαν σε μια ανύπαρκτη εφηβική ζωή που με έκανε να "κολλήσω" στο τότε... πήγα και σε ψυχολόγο και μου το είπε και αυτός, δηλαδή, μου δημιούργησε τέτοιο απωθημένο που όλοι είχαν παρέες, φιλίες, έρωτες, σχέσεις, και κοινωνικότητες κάθε είδους, τις οποίες εγώ δεν είχα, που μετά δε μπόρεσα να ενηλικιωθώ και το μυαλό μου κόλλησε στην εποχή εκείνη..πραγματικά νιώθω έφηβος και ας είμαι 27 χρονών άντρας.. από την άλλη, ποιος ξέρει, ίσως αν τη ζούσα να μην ήταν τόσο φανταστική όπως την είχα στο μυαλό μου...