ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρόσφατα άκουσα ένα παλιό τραγούδι της Καίτη Γαρμπή, το "Κόλαση" και το ρεφραίν (μαζί με την παραπονιάρικη μελωδία/ρυθμό) με έκανε να κλάψω τόσο πολύ.. από τότε που χώρισα δε βρίσκω χαρά πουθενά, όλα μου φαίνονται άδεια...με χώρισε επειδή ο παιδικός της έρωτας (τον οποίο δεν ξεπέρασε ποτέ, πάντα ποθούσε μυστικά) της εξομολογήθηκε πως την αγαπάει..σέβομαι την επιλογή της να τα διαλύσει όλα, όλα μου τα όνειρα, όλες μου τις ελπίδες, τα πάντα..δεν είχα παιδικό έρωτα ποτέ αλλά φαντάζομαι πως θα είναι, μεγάλο απωθημένο.. λένε πως αν αγαπάς κάτι το αφήνεις να φύγει.. αν γυρίσει θα είναι δικό σου για πάντα ενώ αν δεν γυρίσει δεν ήταν ποτέ πραγματικά δικό σου...αυτό και έκανα...4 μήνες πριν...και από τότε η ζωή της είναι ένα ατέλειωτο στόρυ στο ίνστα μαζί με αυτόν και η δικιά μου ζωή είναι το τραγούδι αυτό...