30.8.2015 | 01:43
Η ενηλικιωση δεν ηταν τα 18
Σε 15 μερες δεν ξερω καν σε ποια χωρα θα μαι. Και δουλευω τζαμπα. Και ψαχνω για δουλεια. Και ολα δυσκολα. Και προσπαθω να μην σκεφτομαι πως ολοι οι κοποι και τα εξοδα πηγαν στραφι. Και ουτε διακοπες, και ουτε θαλασσες, κι εδω ολο βρεχει. Μα δεν θελω να γυρισω πισω απραγη. Και αν ειμαι τυχερη θα βρω κατι σε ενα μερος που δεν θα ξερω κανενα. Αλλα θα μπορω να με συντηρησω κουτσα στραβα. Προσπαθω να μην πανικοβληθω. Προσπαθω να ειμαι ενηλικη και να με πεισω πως δεν ειμαι δυστυχισμενη και πως ουτε θα δυστυχησω. Ας παγωνε ο χρονος εκεινο το Σαββατοκυριακο. Το σκεφτομουν και τοτε που μουν στην αγκαλια σου. Ηταν ηρεμα και ο κοσμος δεν ηταν τοσο τρομαχτικος. Τωρα οπως τα φερνει η ζωη, ισως ουτε εσενα δεν θα μπορω να χω.
