ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
23.11.2014 | 00:14

η εννοια της φιλιας...

παλεψα με ολες μου τις δυναμεις να σε κρατησω κοντα μου επεσα χαμηλα αλλα δεν με ενοιαζε κανενας εγωησμος καμια αξιοπρεπεια ολα στο μηδεν για να μην σε χασω..τιποτα δεν μπορεσε να σου αλλαξει γνωμη..εφυγες και ηξερες οτι αφηνες πισω σου ενα ανθρωπο μισο πεθαμενο απλα και μονο για να κανεις αυτο που εσυ ηθελες..και το σεβαστικα εκανα πισω και σε αφησα να ζησεις την ζωη σου οπως ηθελες.περασα δυσκολα μονος μου κλεισμενος στον εαυτο μου αναγκασμενος να γελαω μηχανικα μπροστα στον κοσμο για μην δινω δικαιωμα να με λυπουνται,τα βραδια δεν κοιμομουν αραζα σε μια καβαντζα και σκεφτομουν εσενα ηταν η ωραιοτερη στιγμη της ημερας γιατι μπορουσα με το μυαλο μου να μαι κοντα σου χωρις να με ενοχλει κανεις και ταξιδευα χανομουν στη σκεψεις μου..ομως καθε φορα που σκεφτομουν οτι μπορει να μην σε ξαναδω ελιωνα στο κλαμα..με τα πολλα περασαν ετσι 6 μηνες χωρις να βγεις λεπτο απ το μυαλο μου και χωρις να παψω να ευχομαι να σε ξαναδω και να σε ξαναγκιξω να σε νιωσω κοντα μου και χαθω στη μυρωδια του κορμιου σου...ειλικρινα θα δινα τα παντα για αυτη την στιγμη..αν και καθε μερα που περνουσε ολα αυτα μοιαζαν ολο και πιο μακρινα...και ξαφνικα στελνεις μηνυμα στις δυο τα ξημερωματα απο το πουθενα και ζητας να βρεθουμε..δεν υπαρχουν λογια να περιγραψω τα συναισθηματα που ενιωθα εκεινη την στιγμη γελουσα εκλαιγα απο χαρα κυριολεκτικα ειχα μπλοκαρει...βρεθηκαμε μετα απο δυο μερες και οταν σε ξαναειδα μπροστα μου απλα δεν το πιστευα...εισουν πανεμορφη ελαμπες δεν μπορουσα να κανω τιποτα αλλο εκτος απο το να σε σφηξω στην αγκαλια μου και να τα ξεχασω ολα να μην σκεφτομαι..εκεινη τη στιγμη τα ειχα ολα...αν και η χαρα μου τελικα δεν κρατησε για πολυ...προσγειωθηκα οταν μου εδωσες να καταλαβω με τον τροπο σου οτι θες να μεινουμε "φιλοι"...περασα τοσα και βρηκα την δυναμη να παλεψω και να κρατηθω ομως δεν μπορω να δεχτω οτι μετα απο οσα εχουμε ζησει απο οτι εχουμε περασει μπορεις να με δεις σαν "φιλο"και αν μπορεις εσυ λυπαμαι αλλα δεν μπορω εγω...προτιμω να ζω με την σκεψη σου και να πεθαινω μακρια σου απο το ειμαστε "φιλαρακια"και να σε βλεπω και να μην μπορω να σε αγγιξω η να προσποιουμε οτι σε βλεπω σαν φιλη και να κοροιδευω και εσενα και τον εαυτο μου...κοιτα προχωρισεις την ζωη σου οπως το εκανες τοσο καιρο χωρις εμενα και να εισαι καλα και ευτυχισμενη και ειλικρινα θα χαιρομαι για σενα...οσο για μενα θα κανω φιλη μου την αξιοπρεπεια και θα ξαναγυρισω στις σκεψεις μου για να σε κρατησω ετσι οπως σε γνωρισα...να περνας καλα,σ αγαπω.
 
 
 
 
Scroll to top icon