ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ολα ξεκινησαν με τον πιο απροσδοκητο τροπο που εχω ξεκινησει ποτε σχεση...ησουν πρωην φιλου μου παιδιου που το συμπαθουσα αρκετα....αλλα δεν μ ενοιαζει για καποιο περιεργο λογο...μου εδειχνες οτι με ηθελες πολυ σε θεωρουσα ομορφη κοπελα και με τα πολλα το μοιραιο εγινε με φιλησες και εκεινη την στιγμη ειπα στον εαυτο μ οτι αξιζει...στην συνεχεια ομως εγω δεν αντεχα την αποξενωση απο τους πολλους λογω της λεγομενης πουστιας π ειχα κανει στο παιδι και δεν σ εδινα αυτα π ζητουσες ..ετσι οταν το καταλαβα εγινα ξεκαθαρος μαζι σου και σ ειπα τελος...ενα μην μετα ομως για καποιον μυστηριο λογο εσυ λες πως εσυ το.προκαλεσες εγω το αποδιδω αλλου δεν εχει σημασια ξαναειμαστε μαζι...και εκει ξεκιναει το δραμα μου...οι πρωτοι 8 μηνες ηταν οι πιο ευτυχισμενοι στη ζωη μου...τσακωνομασταν συνεχεια αλα εφοσον το βραδυ ακουγα την ανασα σου διπλα μου δεν μ ενδιεφερε τιποτα...εφοσον μεσα στη μερα με επαιρνες και μ ελεγες μωρο μ μ ελειψες ερχομαι να σε δω δεν μ ενδιεφερε πραγματικα τιποτα...πρωτη φορα στα 21 μου αισθανθηκα τοσα πολλα πραγματα και πραγματικα ευτυχισμενος...μεχρι πριν 5 μηνες ολα αυτα...5 μηνες λοιπον πριν ξεκινησε το μαρτυριο μου...να μ λες οτι θες να βγαινεις μονη σου με τους φιλους σου (οχι φιλες) και εμενα δεν με θες εκει...να μ λες οτι το να κοιμομαστε καθε βραδυ μαζι δεν σ κανει καλο....να μου εξομολογησαι οτι ναι δεν εισαι πια ερωτευμενη μαζι μου αλλα μ αγαπας...αν ειναι δυνατον...και εγω σαν χαζος να προσπαθω μερα με την μερα να σε φερω κοντα μου και εσυ ολο και να απομακρυνεσαι...να μ λες πως το γεγονος που περναγαμε τοσες ωρες μαζι σε απομακρυνε την στιγμη που εμενα με γεμιζε χαρα και ελπιδα...ειχα ξεχασει μεσα στον ερωτα μου οτι η ελπιδα ειναι το χειροτερο κακο...μετα απο 5 μηνες προσπαθειας χωρις αλλαγης δεν αντεξα αλλο...αφου δεν με εδιωχνες εσυ δεν μπορουσα να βασανιζομαι αλλο εφυγα μονος μου....με μια πικρια με ενα παραπονο και το.κυριοτερο με υπερβολικα αισθηματα μεσα μου...δυστυχως η ευτυχως δεν θα μπορεσουμε να ξαναειμαστε μαζι...γιατι ποτε δεν θα καταλαβεις το βαθος των συναισθηματων μου...σ αγαπησα πολυ παρα πολυ...ισως ακομα σ αγαπαω αλλα προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου οτι δεν ισχυει προκειμενου να μπορεσω να συνεχισω...αλλα καθε φορα ρο μυαλο μου ταξιδευει στα κουφονησια....κριμα...μονο αυτο..