ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όσοι είναι γατο-γονείς θα καταλάβουν. Όταν ήρθε εκείνη η μέρα που αποφάσισα να φέρω στο σπίτι μου αυτό το πλάσμα, τη Σούζι, μια γάτα με την προσωπικότητα μιας ντίβας και με θέληση για χάδια από το πρωί ως το βράδυ, άλλαξε όλη μου η ζωή. Σίγουρα έχετε ακούσει/διαβάσει αυτό το στόρι ξανά – είπαμε, όλοι όσοι έχουν γάτες θα καταλάβουν – αλλά για μένα η Σούζι είναι μοναδική. Το πρωί έρχεται σιγά-σιγά πάνω μου για να με ξυπνήσει νιαουρίζοντας (την καταλαβαίνω βέβαια από το κουδουνάκι της, στρατηγικά βαλμένο για να μην ανοίγω τα μάτια μου και βρίσκονται τα μουστάκια της πάνω στο πρόσωπό μου από το πουθενά) και όταν λείπω πολλές ώρες από το σπίτι και γυρνάω, μου κάνει μούτρα που την άφησα. Κι αυτό καθόλου δεν το αντέχω, γι’ αυτό και πάντα όταν λείπω από το σπίτι έστω και για μερικές ώρες, το μόνο που σκέφτομαι είναι που βρίσκεται, τι κάνει, αν είναι καλά, μήπως μασούλησε κάποιο φυτό πάλι και άλλα τέτοια. Οπότε, τι αποφάσισα σαν καλή γατομάνα που σέβεται τον εαυτό της; Να πάρω μια κάμερα για να μπορώ να την παρακολουθώ όταν λείπω. Ορίστε, το εξομολογήθηκα. Σαν αυτές που έχουν για τα μωρά. Βρήκα κιόλας μια στις προσφορές του Black Friday στον Κωτσόβολο, αμαρτία ήταν να μην την πάρω. Αμαρτία δηλαδή και το να ζω με το άγχος του αν τρώει η Σούζι τα φυτά ή αν άρχισε να βγάζει πάλι το άχτι της στο κάλυμμα του καναπέ, παρότι έχει δεκάδες παιχνίδια και ονυχοδρόμεια για να εξασκεί τις ικανότητές της - που αγνοεί σταθερά, βέβαια. Οπότε, τώρα κάθε φορά που είμαι έξω και δεν με κοιτάνε, βγάζω πού και πού το κινητό για να δω τι κάνει η Σούζι. Τι να κάνω; Είμαι ορκισμένη cat lover.Sponsored by