Στο νότιο Τιρόλο, κοντά στον αμπελώνα Eisack, στο ιταλικό Bressanone, μια μονή του 1142 αντιπροσωπεύει σήμερα ένα από τα πιο σημαντικά αρχιτεκτονικά σύνολα και ένα σημαντικό αβαείο.
Όπως ακριβώς συμβαίνει σε ένα μικρό, αυτόνομο χωριό, κάθε κτίριο μέσα στο μοναστήρι συγκροτήθηκε για έναν συγκεκριμένο ρόλο: οι εκκλησίες, τα παρεκκλήσια, οι μύλοι, τα εργαστήρια, οι κάβες και οι αγροικίες σχημάτισαν έναν ανεξίτηλο πυρήνα και ένας μέρος αυτού έχει μετατραπεί σε μουσείο, το Novacella Abbey Museum.
Οι πολιτιστικές ανταλλαγές διαφαίνονται και έχουν τεκμηριωθεί στις τοιχογραφίες του μοναστηριού, στους πίνακες και τα γλυπτά. Το μουσείο του Αβαείου περιλαμβάνει μια πολύτιμη συλλογή από πίνακες ζωγραφικής και βωμούς από τον δέκατο πέμπτο και τις αρχές του δέκατου έκτου αιώνα. Τα πάνελ του γοτθικού βωμού, μέσα στην εκκλησία του αβαείου είναι ζωγραφισμένα από τους πιο σημαντικούς τιρολέζους καλλιτέχνες της εποχής, όπως ο Michael και ο Friedrich Pacher, ο Leonhard von Brixen και ο Marx Reichlich.
Ο διάσημος Βωμός των Πατέρων της Εκκλησίας, που δημιουργήθηκε από τον Michael Pacher για το Novacella μεταξύ 1471 και 1475, ωστόσο, βρίσκεται στο Alte Pinakothek στο Μόναχο σήμερα, καθώς όταν το Τιρόλο ήταν μέρος της Βαυαρίας πολλοί θησαυροί τέχνης αφαιρέθηκαν από αυτό. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, η Novacella διαθέτει μια εντυπωσιακή συλλογή έργων τέχνης από διάσημους καλλιτέχνες.
Οι αρχιτέκτονες MoDusArchitects που ανέλαβαν την ανακαίνιση της μονής αποφάσισαν να κάνουν προσθήκες, να εισαγάγουν νέες λειτουργίες σε παλιά κτίρια και να επανασυνδέσουν τις σχέσεις μεταξύ των βοηθητικών δομών και των κύριων κτιρίων της μονής.
Οι αρχιτέκτονες MoDusArchitects που ανέλαβαν την ανακαίνιση της μονής αποφάσισαν να κάνουν προσθήκες, να εισαγάγουν νέες λειτουργίες σε παλιά κτίρια και να επανασυνδέσουν τις σχέσεις μεταξύ των βοηθητικών δομών και των κύριων κτιρίων της μονής. Από το εξωτερικό το έργο είναι εμφανές μόνο από τη χάλκινη γέφυρα που αναδύεται από ένα σύμπλεγμα κτιρίων υπηρεσιών που έχουν ανασυσταθεί και συνδέονται με το κύριο μοναστήρι στο ανώτερο επίπεδο.
Με κατεδαφίσεις, ανακαινίσεις και αποκαταστάσεις τμημάτων, το έργο παρεμβαίνει σε τρεις δευτερεύουσες, παρακείμενες κατασκευές, με φόντο την πτέρυγα του κύριου μοναστηριού του 17ου αιώνα.
Το πρώτο κτίριο είναι μια ακατέργαστη αγροτική αποθήκη που μετατράπηκε σε ευάερο, διπλού ύψους χώρο. Το δεύτερο κτίριο, από την άλλη πλευρά, αντικαθιστά ένα κατεδαφισμένο που υπήρχε και γεφυρώνει την παλαιά πτέρυγα του μοναστηριού. Η τρίτη και τελευταία δομή ανακαινίστηκε για να φιλοξενήσει σεμινάρια και χώρο εκδηλώσεων στο ισόγειο, με μια νέα διαμορφωμένη εξωτερική αυλή, έναν προσωρινό εκθεσιακό χώρο και αίθουσα χορωδιών.
Το νέο αίθριο διαμορφώθηκε για να υπάρχει χώρος υποδοχής και υπηρεσίες για το κοινό που μπορεί να δει κάθε λεπτομέρεια της παλιάς δομής από χαλκό, ξύλο και γυαλί να δημιουργούν νέες συνομιλίες με τις μαρκίζες της αναπαλαιωμένης, σκαμμένης ξύλινης στέγης και των τραχιών γυψοσανίδων.
Οι επισκέπτες μπορούν να δουν τη βιβλιοθήκη του 18ου αιώνα και μια πρόσφατα ανακαινισμένη αίθουσα με τοιχογραφίες του 17ου αιώνα. Πέρα από τους παλιούς τοίχους του αβαείου και το εκκλησάκι Sant' Angelo μπορούν να απολαύσουν τους αμπελώνες αλλά και τους εσωτερικούς χώρους που φτιαγμένοι με τοπικά υλικά και γήινα χρώματα δημιουργούν μια αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης επιτυγχάνοντας μια ισορροπία λεπτών τόνων και φυσικών υλικών.
Το έργο συνοδεύεται από τις καλλιτεχνικές παρεμβάσεις του μεγάλου της γραφιστικής Γερμανού Paul Renner, του οποίου οι ρομαντικές και παιχνιδιάρικες ερμηνείες του hortus sacis augustini δημιουργούν μια ιδιότροπη «παραφωνία» στην ηρεμία των εσωτερικών χώρων.
Το έργο του MoDusArchitects συνδέει την ετερογένεια των διαφορετικών αρχιτεκτονικών χρονικών περιόδων του Αβαείου Novacella με μια διακριτική προσέγγιση που συνδυάζει ιστορικά και σύγχρονα λεξιλόγια σε ένα ισορροπημένο σύνολο.