1.10.2019 | 16:45
Η εξομολόγηση μου
Λοιπόν είχα ανάγκη να βγάλω κάποια πράγματα από μέσα μου και να τα μοιραστώ μαζί σας ... Πιστεύω αν τα βγάλω από μέσα μου θα ηρεμήσω. . Θα ξεκινήσω πριν από αρκετά χρόνια που ήμουν 17. Ήταν καλοκαίρι τότε είχα μια σχέση η πρώτη μου σχέση ήμασταν μαζί σχεδόν 1 Χρόνο εκείνω το καλοκαίρι ήταν πολύ περίεργο δεν ένιωθα καλά δεν είχα καθόλου όρεξη και ήμουν κλεισμένη μέσα στο σπίτι... Τι αγόρι μου τότε μου έκανε παράπονα γιατί είμαι έτσι γιατί πονάει συνέχεια το στομάχι μου γιατί δεν βρίσκομαι μαζί του γενικά μέσα στα παράπονα ήταν. Εγώ νόμιζα ότι κάτι δεν πήγενέ καλά από την πρώτη στιγμή... Ξεκινησα να πονάω πολύ στην κοιλιά μου να έχω πονοκέφαλο να κλαίω χωρίς λόγο να μην μπορώ να φαω μα ούτε να πιω νερό... Ήμουν 1 μήνα στο κρεβάτι με το ζόρι έπινα νερό και φαγητό δεν μπορούσα καθόλου έλεγε η μητέρα μου άρεσε πάμε στον γιατρό από της πρώτες μέρες αλλά εγώ δεν ήθελα. Έφτασα όμως σε σημείο να μην μπορώ και να μην έχω δυνάμεις καθόλου ,έτσι αποφάσισα να δω διάφορους γιατρούς... Μετά από πολλές εξετάσεις η γιατρός μου ανακάλυψε ότι έχω έναν όγκο και θα έπρεπε να χειρουργηθω άμεσα.. Και έτσι έγινε μετά από 1 μηνα χειρουργηθηκα... Ήμουν πολύ χάλια ψυχολογικά δεν ήξερα τι είχα ήμουν και μικρή σε ηλικία και η γιατρός μου δεν μου μιλούσε ευθέως μιλούσε στην μητέρα μου και στους συγγενείς μου ... Μετά το χειρουργείο μετά από λίγο καιρό επισκέφτηκα την γιατρό μου που με πσρακολουθούσε. Ήμουν με την μητέρα μου μαζί και την θεία μου η γιατρός με ήρεμο τρόπο μου είπε πως δεν τελιωσε το πράγμα το χειρουργείο αλλά θα πρέπει να γίνουν κάποιες χημιοθεραπειες και αρκετές εξετάσεις διότι έδειξε ότι είχα κακοήθεια... Έβαλα τα κλάματα δεν ήθελα τίποτα να κάνω αμέσως καταλαβα τι είχα και όλο με φοβησε η γιατρός μου επέμενε ότι έπρεπε να γίνουν όλα και ότι θα ήταν δίπλα μου σε ότι χρειαστο.. Όταν μίλησα στο αγόρι μου και του είπα πως έχει η κατάσταση και γιαυτό δεν νιώθο καλά και χρειάζομαι υποστήριξη με άφησε και έφυγε άρχισε να μου λέει ότι θα τον κολλήσω και να μείνω μακρυά του και άλλα τόσα... Πόνεσα πολύ μίλησα στη γιατρό μου που έβλεπε ότι δεν είμαι καλά και μου εξηγήσε ότι θα πρέπει να ηρεμήσω και να σκέφτομαι αυτή την περίοδο μόνο την υγεία μου και εμένα. Είχα πολύ υποστήριξη από την γιατρό μου ήταν δίπλα μου σε όλα όπως και η οικογένειά μου και η συγγενείς μου... Πέρασαν αρκετά χρόνια με πολλές εξετάσεις και χημιοθεραπειες ... Η γιατρός μου μου είχε πει ότι αν δεν ήμουν δυνατή ίσως να μην ήμουν τώρα στην ζωή πίστεψα ότι θα τα καταφέρω και θα γυρίσω σπίτι μου και θα ζήσω πάλι όπως πριν και έτσι έγινε .. Είναι πολύ δύσκολο αν δεν έχεις κάποιον δίπλα σου να σε στηριξει αλλα ποιο δύσκολο είναι να μην πιστεύεις σε εσένα... Μέσω της εξομολογησής μου ήθελα να τα βγάλω όλα από μέσα μου δεν πέρασα εύκολα ήμουν 19 χρονών ήθελα να ζήσω να ήμουν καλά να μην έτρεχα συνεχώς στα νοσοκομεία αλλά ήταν μια δυσκολία που την πέρασα και τώρα είμαι καλά !!
0