ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω πολύ να δω τα μούτρα μου όταν θα φύγω ταπεινωμένη από την τελευταία μας συνάντηση αυτήν την εβδομάδα. Γιατί έτσι θα φύγω και το ξέρω. Είναι χαζό που σκέφτομαι πως υπάρχει ενδιαφέρον, ενώ είναι μόνο και μόνο κοινωνικότητα και ότι ξέρει να κάνει καλά την δουλειά του. Πόσο χαζή είμαι που κάθομαι και σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια. Τον τρόπο που με κοίταζε όταν μου μιλούσε... 10 μέρες κράτησε ακόμη ένα παραμύθι που έφτιαξα μέσα στο μυαλό μου. Ότι ξαφνικά με είδε και κεραυνοβολήθηκε από έρωτα. Είναι οδυνηρό να σκέφτομαι έτσι, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συμβαίνει. Αλλά φταίει που είμαι τόσο απελπισμένη. Που έχω μείνει τόσο καιρό μόνη, που δεν έχει ενδιαφερθεί για μένα κανείς τα τελευταία χρόνια, που περνάω απαρατήρητη από οπουδήποτε και αν περάσω, όχι μόνο σε ερωτικό επίπεδο, αλλά σε όλα τα επίπεδα, φιλικά, επαγγελματικά. Είμαι αόρατη. Και φταίει και αυτή η χαμηλή μου αυτοεκτίμηση, που ψάχνω επιβεβαίωση παντού. Πρέπει να το βγάλω από το μυαλό μου. Και θα γίνει, μετά την τελευταία συνάντηση. Θα το πάρω απόφαση ότι είναι της φαντασίας μου όλο αυτό. Περιμένω να μου περάσει.