Αρχικά είσαι πολύ νέα.
Κάτι είναι κι αυτό.
Υποθέτω πως αφού γράφεις ότι δεν έχεις λεφτά στην άκρη πιθανόν να σε βοηθούν οι γονείς σου όσον αφορά τα έξοδα της ψυχοθεραπείας σου.
Είσαι τυχερή που έχεις τους γονείς σου και την αδερφή σου και σου εύχομαι να είστε μαζί όσο πιο πολλά χρόνια γίνεται, πάντα με υγεία.
Υπάρχουμε κάποιοι που είμαστε ολομόναχοι και μεγαλώσαμε μόνοι.
Η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθήσει όσον αφορά την εξωτερίκευση των συναισθημάτων σου, το να έχεις κάπου να τα πεις δηλαδή και την διαχείριση του πόνου που νιώθεις εξαιτίας των ελλείψεών σου.
Σου εύχομαι ολόψυχα να αδειάσεις από ψυχικά βάρη, αυτό είναι το πιο σημαντικό κι όχι τα αρκετά παραπάνω κιλά που γράφεις ότι έχεις.
Μακάρι να γίνεις κι ερωτεύσιμη αν δεν υπήρξες ποτέ μέχρι τώρα στη ζωή σου, υπάρχουν άνθρωποι (ανεξαρτήτως φύλου) που ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει αυτό και πόσο βαθιά επίπονο είναι.
Ό,τι καλύτερο εύχομαι, καλή και τεράστια δύναμη που σίγουρα σου χρειάζεται.
Μακάρι να γίνεις κάποτε η φιλική και η ερωτική επιλογή κάποιου άλλου ανθρώπου (όχι απαραίτητα του ίδιου).
Να βρεις και φίλες και φίλους κι εραστές κι ό,τι ποθείς.
Λίγοι καταλαβαίνουν πώς είναι το χωρίς κανέναν και τι ψυχικό βάρος συνεπάγεται αυτό.
Καλές γιορτές.
30.11.2024 | 23:39
Η χάλια ζωή μου
Γράφω εδώ γιατί σε οποιονδήποτε άλλον ντρέπομαι να τα πω..
Είμαι 27 χρονών και είμαι στα χειρότερά μου! Όλοι οι τομείς στη ζωή μου είναι χάλια.
Στα επαγγελματικά, δεν έχω σπουδάσει κάτι, δουλεύω πωλήτρια και δεν έχω ούτε λεφτά στην άκρη αλλά ούτε και κάποια δεξιότητα ώστε να φτιάξω την επαγγελματική μου ζωή καλύτερα.
Στα ερωτικά, εκεί κι αν είναι χάλια! Δεν έχω κάνει ποτέ μέχρι τώρα σχέση και το χειρότερο έχω έρθει μια φορά σε επαφή στα 16 μου. Μετά από εκεί τίποτα! (χωρίς υπερβολή)
Επίσης, ομολογώ, ότι δεν είμαι όμορφη. Έχω αρκετά παραπάνω κιλά.
Δεν έχω ούτε ένα φίλο ή μια φίλη. Τα μόνα άτομα που συναναστρέφομαι είναι οι γονείς μου και η αδερφή μου με το αγόρι της.
Δεν ξέρω από που να το πιάσω και που να το αφήσω!
Έχω τόσα πολλά όνειρα αλλά φοβάμαι ότι εκεί θα μείνουν.
Έχω κάνει πάρα πολλά λάθη στο παρελθόν, το ξέρω!
Αλλά ενώ από τη μια θέλω να αλλάξω την "πορεία" μου, από την άλλη δεν έχω από που να "πιαστώ". Εννοώντας, αν έστω και ένας τομείς στην ζωή μου ήταν εντάξει, με άλλη δύναμη θα προσπαθούσα να έφτιαχνα και τους άλλους.
Τώρα είναι όλα χάλια. Νιώθω απέραντη μοναξιά & απογοήτευση.
Και σε αυτό το σημείο να πω ότι ξεκίνησα ψυχοθεραπεία, πιστεύοντας ότι θα με βοηθήσει!
Είμαι τρίτη συνεδρία, ακόμα αναλύουμε το παρελθόν!
Με μεγάλη μου χαρά θα ακούσω όποιον έχει μια γνώμη ή ένα σχόλιο για όλο αυτό!
2
