23.10.2020 | 19:35
Η χαρά για τον άλλο...
Αυτή την εβδομάδα είχα ένα πολύ μεγάλο κατόρθωμα...κάτι που Αλλά άτομα δεν έχουν καταφέρει στην ηλικία μου και όλο αυτό μέσα από δουλειά και μόνο (ουτε γνωριμίες ουτε λεφτά κ.α). Ωστόσο τώρα που κατάφερα κάτι που ξεφεύγει τόσο από τα όρια των κοντινών μου προσώπων βλέπω πως μόνο λίγοι ευχαριστήθηκαν, λίγοι ειπα ν ένα συγχαρητήρια ή έδειξαν χαρά... συμφοιτητές/φίλοι κ.α μπορεί να βάλανε ένα απλό λάικ και να μην έκαναν κανένα σχόλιο ή να μην ειπα ν τιποτ α σε προσωπική επικοινωνία ακόμα και που μιλήσαμε, άλλοι κάναν σαν μην το μάθανε ποτέ. Είναι κάτι που μάθανε και που θα χρειαζόταν και στην στήριξη τους κανονικά... πολύ περίεργο συναίσθημα, εγώ ήμουν εκεί παν τα ακόμα και για το πιο μικρό κατόρθωμα του καθενός και τώρα νιώθω αλήθεια περίεργα. Πίστευα πως θα είμαι χαρούμενος και όμως περισσότερο επικρατεί ένα σφίξιμο... τι θα λέγατε για αυτή τη περίπτωση; το έχετε ζήσει; πως το αντιμετωπίζετε/ θα το αντιμετωπίζατε;
0