Πες μας με ποσους εχεις παει;;; και εχεις καταλαβει οτι αυτος ειναι ο ιδανικος;; Εκανες μια σχεση που σε βολευε με εναν ανδρα που πιθανον δεν ειναι αυτο που λεμε ο γυρισμενος με εμπειριες.... και;;; εμεινες στην μετριοτητα και σε λιγα χρονια πιθανον να ξυπνησει μεσα σε καποιον απο τους δυο σας το ενστικτο που λεει ωπ... και τι εχω κανει στη ζωη μου ως τωρα;;; Αλλα ευχομαι να ειστε χαρουμενοι.... αλλα βαλε στο μυαλο σου το οτι τοσες υποχωρισεις και υπομονη πιθανον να κανει και καποιος οχι ερωτευμενος, αλλα καποιος χωρις αυτοπεποιθηση που απλα βολευτικε καπου και δεν χρειαζετα να τρεχει απο εδω και απο κει......
17.1.2019 | 15:41
Η ιστορία μου.
Είδα χτες μία εξομολόγηση μιας κοπέλας που έλεγε ότι το αγόρι της μετακομίζει στο εξωτερικό και ότι φοβάται πως θα τον χάσει. Είδα επίσης και στα σχόλια πως άλλη μια κοπέλα της στήλης είχε το ίδιο θέμα και αποφάσισα να μοιραστώ την εμπειρία μου. Τον γνώρισα πριν 5 χρόνια. Ερωτευτήκαμε σαν τρελοί και σχεδόν αμέσως, περνάγαμε την κάθε μέρα που ήταν εδώ μαζί από το πρωί ως το βράδυ και κάναμε σχέδια για το πως θα συνεχίσουμε. Εγώ τότε ήμουν 21 και εκείνος 24 και όμως και οι δύο ξέραμε ότι θέλουμε όσο τίποτα να είμαστε μαζί. Εγώ είχα δύο χρόνια για να αποφοιτήσω και εκείνος πάνω που είχε πάρει πτυχίο και θα έφευγε για έξω. Είχαμε συμφωνήσει ότι θα τελειώσω και ότι μετά θα τον ακολουθήσω και έτσι έγινε. Τα δύο χρόνια κάναμε υπομονή και καταφέραμε να βγούμε αλώβητοι χωρίς πολλές εντάσεις. Μιλάγαμε καθημερινά, δεν μου έδινε ούτε του έδινα δικαιώματα , δεν εξαφανιζόταν και ήταν διπλά και ας μας χώριζαν τόσα χιλιόμετρα. Εγώ δεν είχα οικονομική άνεση να πηγαίνω και έτσι μου πλήρωνε εκείνος τα εισιτήρια. Όταν ερχόταν Ελλάδα 3-4 φορές τον χρόνο μπορούσα και έμενα στο πατρικό του γιατί οι πόλεις μας είναι δύο ώρες μακριά ή έμενε αυτός σε εμένα. Οι γονείς μου στην αρχή το είχαν πάρει με κακό μάτι, αλλά όταν είδαν πόσο καλά μου φέρεται και πόση ενέργεια μου δίνει χαλάρωσαν. Πήρα πτυχίο πολύ γρήγορα και με το που τελείωσε η εξεταστική έφτιαξα μια βαλίτσα έφυγα και γυρίσαμε Ελλάδα για την ορκωμοσία μου . Ήμουν πολύ τρομαγμένη στην ιδέα του ότι μπορεί να πάω και να μην τα βρούμε ή ότι μπορεί να μην μπορώ να προσαρμοστώ . Ο πρώτος χρόνος ήταν ζόρικος, ιδίως μέχρι να βρω δουλειά, αλλά και πάλι οι εντάσεις μεταξύ μας ήταν μηδαμινές αφού ο ένας φρόντιζε πολύ τον άλλον. Πλέον ζούμε ξένοιαστα, έχουμε ακόμα πολύ πάθος στην σχέση μας και σχεδιάζουμε το επόμενο βήμα. Όταν στα 21 έλεγα ότι με αυτόν τον άντρα θέλω να ζήσω και να κάνω οικογένεια έτρωγα δούλεμα από τους πάντες που ήταν σίγουροι ότι θα χωρίσουμε. Χαίρομαι λοιπόν απερίγραπτα που τους βγάλαμε όλους λάθος, που αποδέιξαμε ότι είμαστε ικανοί για μεγάλα πράγματα και ότι αξίζουμε και οι δύο την πολύ όμορφη σχέση που έχουμε. Επομένως κορίτσια, κουράγιο. Ότι αξίζει μένει.
3
