8.6.2016 | 17:20
Ή ιθακη μου
Πως έγιναν έτσι οι άνθρωποι... Όλο το άγχος τους να βγαίνουν σε in μέρη, να μαζεύουν likes και να είναι δημοφιλείς. Τίποτα σταθερό τίποτα στεραιο, τίποτα τιμιο, τίποτα ηθικό. Ξέρω γίνομαι κάπως ισοπεδωτικη, αλλά τα δείγματα επιβεβαιώνουν διαρκώς τον κανόνα: "πάνω από όλα το φαίνεσθαι. " Αγαπάς κάποιον άνθρωπο, δεν του το λες ποτέ αλλά του το δείχνεις πάντα. Τα μάτια σου, το χαμόγελο σου, τα χέρια σου, οι πράξεις σου φωνάζουν Σαγαπω. Μα εκείνος δεν το νιώθει Προτιμα να εμπιστεύται την ακοή του. Ακούει το "Σαγαπω" και το πιστεύει. Αισθάνομαι τόσο απογοητευμένη... Έδωσα τόσα και ξεχάστηκαν εν ριπή οφθαλμού. Δύο απλές φιλοφρονήσεις ήταν αρκετές για να με πουλησεις. Δεν περίμενα ανταπόδοση αλλά δεν περίμενα και τέτοιο χτύπημα. Τι έκανα λάθος; Μάλλον δεν θα μάθω. Γιατί "όλο φεύγω το τέλος πριν δω" Δυστυχώς έτσι είμαι δειλή και εγωιστρια. Θα μπορούσα να σου δώσω τα πάντα αλλά όχι την αξιοπρέπειά μου. Σαγαπαω πολύ φίλε μου κι ας μην το καταλαβες. Εύχομαι σύντομα να καταλάβεις πόσο σημαντικός είσαι για μένα και να επιστρέψεις. Κουράστηκα πια να κυνηγάω τους άνθρωπους για να εξηγω λάθη που ποτέ δεν έκανα. Αν με αγαπούσες κι εσύ πραγματικά, δεν θα παρασυροσουν ούτε θα πιστευες τις συκοφαντίες για μένα. Όπως και να χει... Μου λείπεις ήδη. Πάρε τον χρόνο σου και come as you are.