ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποτέ δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορά που η παράμετρος "σχέση υπό απόσταση" μπήκε ως παράμετρος στην ζωή μου. Έφευγα για στρατό, μεγάλος λόγω σπουδών. Μέχρι τότε μετρούσαμε πέντε χρόνια καθημερινής έντονης επαφής. Είχαμε πάει σε κοντινή παραλία και καθόμασταν σιωπηλοί στο αυτοκίνητο για ώρες. Που και που κοιταζόμασταν, λέγαμε κάμια άσχετη κουβέντα για τη δουλειά (δυστυχώς τα είχαμε μπλέξει όλα), και ξανά σιωπή. Όταν την πήγα σπίτι της, είπα "για μένα δεν αλλάζει κάτι, σε θέλω", απάντησε βουρκωμένη ένα ξερό "και εγώ". Αυτό ήταν. Ίσως ακούγεται απλό, αλλά ήταν σαν βήμα στο κενό. Μετά το στρατό, υπήρξαν νέα μεγάλα διαστήματα υπό απόσταση λόγω εργασίας σε διαφορετικές πόλεις...μέχρι και χώρες. Η διηπειρωτική απόσταση ήταν μεγάλο ζόρι. Εξ'ανάγκης, είχαμε καταφέρει να προσαρμοστούμε αρκετά καλά σε εκείνο το μοντέλο ζωής για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εν τέλει όμως, το μαρτύριο της απόστασης συνέβαλε έμμεσα στη δημιουργία συνθηκών χωρισμού.Γνωρίζω αρκετά ζευγάρια που υφίστανται τον γολγοθά της απόστασης, κυρίως λόγω εργασίας. Η ιδιοσυγκρασία των συντρόφων και η σφυρηλάτηση ισχυρού δεσίματος κατά τον διαθέσιμο χρόνο παίζουν καθοριστικό ρόλο για την αντοχή της σχέσης υπό απόσταση. Τα ψηφιακά μέσα είναι μεν χρήσιμα, αλλα επουδενί δεν αρκούν και δεν υποκαθιστούν την φυσική επαφή.