ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εχουν περασει 7 χρονια απο την τελευταια φορα που σε ειδα..ημασταν πιο δεμενες και απο αδερφες..και ομως τωρα ουτε μια λεξη..ελαχιστη επικοινωνια που και που και αυτη σχετικα τυπικη με μια δοση αληθειας..εχοντας τοσα πολλα να πουμε και ομως τιποτα να μην λεγεται...και ποσο μου εχει λειψει η παρεα σου, το γελιο σου και ολα οσα καναμε μαζι..το ποσο εξωστρεφης ημουν μαζι σου και σε ολους και τωρα πλεον δεν αντεχω καμια συναντηση απο ατομα ξενα..Ενα βλεμμα μας χιλιες λεξεις..και μετα απο μια τετοια σχεση εγω σ εκανα περα για τους δικους μου λογους..πουλησα αυτο που ειχαμε..ποσο διαφορετικα θα ηταν τα πραγματα τωρα αν σε ειχα πλαι μου..ποσο διαφορετικη θα ημουν εγω σημερα μετα απο 7 χρονια...και ομως εγω εχω χασει τον εαυτο μου..δεν ειμαι αυτο που ημουν..δεν ξερω ποια ειμαι..χαθηκα αναμεσα σε χαρακτηρες και χαρακτηρισμους..χαιρομαι για σενα και σ εχω συγχωρησει και για τα λαθη τα δικα σου..ειμασταν μικρες...αν μαθαινες τα νεα μου σημερα τι θα σκεφτοσουν αραγε?? εισαι σε μια καλη φαση της ζωης σου και δεν θελω να σε ενοχλησω..μου λειπεις παρα πολυ..δεν υπαρχει περιπτωση να ξανα βρω τις συζητησεις μας με κανεναν..λυπαμαι πολυ για το πως ειμαστε πλεον..μολις 15χιλ μακρια μου και δεν μιλαμε καν..καναμε τοσες αποστασεις για να βρεθουμε τελικα στην ιδια πολη σε τοσο μικρη αποσταση και ομως τοσο μακρια..ποσο χαλια νιωθω σημερα..μου λειπεις Δεσποινακι μου..