ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι με την κοπελα μου σχεδον δυο χρονια τωρα αλλα ειμαστε μικροι μολις τελειωσαμε το σχολειο.η συμπεριφορα της τους τεελευταιους 3-4 μηνες δεν ειναι η ιδια με πριν. δεν εχει διαθεση πολλες φορες αλλες ειναι νευριασμενη και οταν την ρωταω τι εχει δεχομαι την κλασσικη απαντηση 'τιποτα', 'δεν εχω κατι' κτλ.Εχτες καθησαμε και συζητησαμε και μου εξομολογηθηκε οτι δεν ειναι καθολου καλα και περναει μια πολυ δυσκολη 'φαση' στη ζωη της (εγω το εβλεπα να εξελισσεται αλλα δεν μπορουσα να κανω κατι αφου ηταν πολυ απομακρη και δεν ηταν καθολου δεκτικη σε οτι και να της ελεγα).Μετα τη συζητηση διαπιστωσα οτι η κοπελα μου μπορει να εχει οντως καταθλιψη αφου αυτα που μου ελεγε ηταν παρομοια με τα συμπτωματα της καταθλιψης.Καθε φορα που της ελεγα να παει σε καποιον ψυχολογο για να μπορεσει να ανοιχτει μου ελεγε οχι επειδη ειχε δοκιμασει στο παρελθον (λογω πανελληνιων) και δεν της ταιριαξε καθολου ο συγκεκριμενος.. απο τοτε τους εχει ολους στο ιδιο τσουβαλι.Ειμαι σε πολυ δυσκολη κατασταση επειδη δεν ξερω με ποιον να το μοιραστω. Αν πρεπει να μιλησω σε καποιο δικο της ατομο για να κανει κατι (Η μητερα της πχ).Αν πρεπει να παρω την κατασταση στα χερια μου και να της κλεισω ραντεβου με εναν ψυχολογο. Εχω φτασει σε ενα αδιεξοδο. το μονο που ξερω ειανι οτι θελω να τη βοηθησω και να την κανω παλι χαρουμενη οπως ηταν πριν. Ευχαριστω πολυ