ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω σχέση χρόνια με ένα παιδί, με ένα που αγαπάω και πάντα έχει τη πρώτη θέση στη καρδιά μου, το θέμα είναι στη δικιά του δεν ξέρω αν ειμαι. Είχαμε μια αρρωστημένη σχέση στην αρχή, με εβρισε, ψυχολογικός πόλεμος και τρομακτικά ασχημα συμπεριφορά, με πλήγωσε. Χωρισαμε, με χώρισε μάλλον, έπειτα πριν μήνες τα ξαναβρήκαμε λεγοντας να κάνουμε μια νέα αρχή και μια υγιής σχέση. Στην αρχή πραγματικά απόρησα, διότι ο άνθρωπος δύσκολα άλλαζει, για εμένα, και πίστεψα ότι θα ήταν ο ίδιος. Έπειτα όμως, πριν λίγο καιρό, άρχισαν ολα πάλι, πάντα είναι στη πρώτη θέση, πάντα τον υπολογίζω πάντα βρίσκω χρόνο για αυτόν, αντιθετως εγώ πρέπει να παρακαλέσω για λίγο χρόνο, απολαμβάνοντας τις διακοπές του με έχει πάντα στη πίσω, δεν βρίσκει χρόνο, και με κατηγορεί που ζητάω χρόνο, οι τύψεις με έφαγαν στον πρώτο χωρισμο, τώρα αρχίζουν πάλι και φοβάμαι ότι ειμαι ένα θύμα. Δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι ο άνθρωπος που όταν είμαστε κοντά και μαζί, είναι ο πιο γλυκός άνθρωπος στον κόσμο και μου κανει γλυκές και συνέχεια αγκαλιές και μου λέει ποσο με αγαπάει και εκπλήξεις και από μακρια είναι ένας άνθρωπος που δεν νοιάζεται ή μάλλον ακολουθει τον τρόπο του. Πως γίνεται να ειμαι καλα και χαρούμενη μόνο τις στιγμές που ειμαι κοντά μαζί του; Δεν το αντεχω άλλο αυτό, με ποναει, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ εμένα χωρίς εκείνον, ο πρώτος χωρισμός με πήγε σε γιατρό, ο δεύτερος τι; Ποτε θα ξεπεράσω όλο αυτό; Γιατί να έχω κολλήσει σε κάτι αρρωστημένο; Όσο και αν μου μιλάει η γιαγιά μου, γιατί μόνο αυτή έχω, λεγοντας μου ποσο προβληματικός είναι αυτός ο άνθρωπος συνεχίζω να τον αγαπάω, και νιώθω πάντα θα το κανω, αλλά με πληγώνει πολλές φορές, πλέον προσπαθώ να το ξεπερνάω, αλλά δεν γίνεται μόνο όταν είμαστε κοντά και αγκαλιά να είναι ολα ονειρικά, και από μακρια να φέρεται χάλια και να μη βρίσκει για εμένα χρόνο και διάθεση αν προτείνω κάτι και να με κατηγορεί. Δεν ξέρω τι είναι το αληθινό, το αίσθημα που νιώθω όταν ειμαι μαζί του; Ή το πιο άσχημο αίσθημα που νιώθω όταν ειμαι μακρια του επειδή συμπεριφέρεται έτσι;