ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δε ξέρω γιατί γράφω εδώ...η ιστορία μου διαφέρει δεν έιναι ερωτική απογοήτευση ούτε φανταστική τρολιά...είναι για τη ζωή μου...η μαμά μου... ναι η μαμά μου...πρίν χρόνια πολλά αρρώστησε ψυχικά..για να αποφύγουμε την κλινική της χορηγούνταν επι χρόνια φάρμακα..η κατάσταση στη ψυχή της ήταν ήρεμη, ανεκτή...όχι τρέλες, όχι υπερβολές...πρίν 6 μήνες, ο κατταραμενος αδωνης γεωργιαδης και ο κάθε σάχλας του υπουργείου υγείας θεώρησαν αναγκάιο ότι το φαρμακο αυτό της ψυχικής θεραπείας δε θα χωρηγείται απο τα ταμεία υγείας δωρεάν, αλλά οι συμβεβλημένοι πρέπει να πληρώνουν κανονικά την τιμή του... κοστίζει 300 κατι...παίρνουμε σύνταξη 500...δε φτάνουν τα έξοδα πάντα ήταν πιο πολλά...αποτέλεσμα αυτού να μην το παίρνει-λόγω οικονομικής αδυναμίας...απο τότε... περασαν 6 μήνες... κύλησε πάλι... μου ασκέι ψυχολογική βία, με εκβιάζει, φτιάχνει σενάρια με το μυαλό της στα οποία πάντα εμπλέκομαι και φταίω... δε μπορώ άλλο..δε ξέρω πως να τη δικαιολογήσω, δεν αντέχω...πλέον μένουμε μαζί γαιτί τελείωσα τις σπουδές μου... τσακωνόμαστε για ανύπαρκτους - φανταστικούς λόγους δικούς της 24 ώρες το 24ωρο...της είπα ότι πρέπει να ξαναπάρει το φάρμακο γιατί ο οργανισμός εξάντλησε τα αποθέματα...δεν ακούει νομίζει ότι θέλω να τη σκοτώσω και τη λέω τρελή...δε ξέρω τι θα κάνω..είμαι 23..δε μπορώ άλλο να ζώ έτσι...με παρασύρει και εμένα , κοντά της αρρωσταίνω...την αγαπάω υπερβολικά δεν έχω άλλον άνθρωπο στον κόσμο...είναι η μαμά μου...δεν αντέχω όμως άλλο αυτή τη συμπεριφορά..προσπαθώ πολύ..όταν δε της δίνω σημασία συνεχίζει την τρέλα της... και μετά νεύρα.. αν της απαντήσω ξεκινούν οι απειλές και τα κλασικά όλα..δεν έχοουμε συγγενείς να μας βοηθήσουν, ούτε οικονομική κατάσταση καλή..εγώ δεν έχω κανέναν να μιλήσω και να τα πώ..απο την παρέα μου όλοι είναι στην κοσμάρα τους και δεν νοιάζονται και βασικά ούτε κάν καταλαβαίνουν..δε ξέρω τι θα κάνω, έχω περάσει απο μικρή ηλικία πολλές δυσκολίες, δε μπορ'ω να αντέξω άλλο..συγνώμη αν κούρασα...