ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μια τοξική μαμά.Από μικρή ηλικία έβλεπα πως δεν μου είχε εμπιστοσύνη για τίποτα.Πάντα πίστευε πως σε όλα ήμουν λάθος και μόνο με τη δική της καθοδήγηση βαδίζω σε σωστό δρόμο.'Ενα λάθος να έκανα και εκατό καλά πάντα με κατέκρινε για το λάθος.(και να πεις οτι είμαι καμια που δεν πατάει στα πόδια της..να πω οκ..αλλά ακριβώς το αντίθετο).Πάντα τα λόγια της ήταν μαχαίρι στη καρδιά .(εσύ δεν κάνεις για τίποτα,καλύτερα να μην σπουδάζεις ,δεν έχεις μυαλό κτλπ )Οι μόνες φορές που μου έχει πει μπράβο είναι ελάχιστες.Πάντα επικεντρωνόταν σε αυτό που δεν έκανα καλά.Συνέχεια μου υπενθυμίζει τη σχολή ..τελείωσε την όλοι θα σε κοροιδεύουν αν δεν την τελειώσεις και πάει λέγοντας..Έτσι φυσικά στα 24 μου κατέληξα ακόμη να προσπαθώ να βρω αυτοεκτίμηση και αγάπη για τον εαυτό μου.Ξέρω θα μου πείτε να την βρω μόνη μου..απλά αναφέρω τις σκέψεις μου.Στο σπίτι τώρα νιώθω ότι είμαι μια ξένη ,δεν έχουμε μιλήσει ποτέ ανοιχτά για διάφορα θέματα όπως οι σχέσεις μου οι φιλίες μου.Και αυτό γιατί πάντα με κατέκρινε.Σα να μην έχω μυαλό.Ό,τι και να πω μέσα στο σπίτι θα με υποβαθμίσει με τον τρόπο της.Παρ όλα αυτά έχει αποδείξει πως θα έκανε τα πάντα για μένα και μ έχει προτεραιότητα όσον αφόρα πχ την οικονομική άνεση που μου προσφέρει κ.α .Το ξέρω ότι με αγαπάει αλλα μάλλον δεν ξέρει τους τρόπους για να το δείξει.Με φθείρει αυτό.Είναι άσχημο να ξέρεις πως δικοί σου άνθρωποι δεν πιστεύουν σε σένα.